لکڻيون
ڪيترن گهرن مون تي پنھنجي گهر
جا در بند ڪري ڇڏيا آهن
پر.... مان انھن جو ذائقو نٿي ٿيڻ چاهيان
مان ٽُٽل سڏ پنھنجي جهوليءَ ۾
ڀري رهي آهيان
هر شيءَ لڙهي ويندي منھنجا لفظ، منھنجي عورت
هي مشرڪي گولي ڪنھن هلائي آهي
زبان هڪ گرھہ ڇو ٿي قبول ڪري؟
بُک هڪ.... ۽ طعام طرحين طرحين جا
ڏسڻ جي لاءِ صرف چنڊ ستارا ڇو ڏسان؟
سمنڊ جي لاءِ لھرون ضروري آهن
عورت جي لاءِ زمين ضروري آهي
اهي ڪيڏانھن ويا
جيڪي عورت پرڻائيندا آهن
هي ڇا گهر آهي؟ جو هڪ عورت ۽ عزت ۾
ڪو فرق نہ ٿو رکي
مون اڪيلي ئي بغاوت شروع ڪئي آهي
هاڻي اڪيلي پنھنجي گهر ۾ رهندي آهيان
ڇو جو آزاديءَ کان وڌيڪ ڪو بہ پيشو ناهي
ڏس منھنجي مزدوري !
ڪڏهن ديوارن ۾ زندهہ قيد ڪئي پئي وڃان
ڪڏهن بسترن جي زينت بڻجي پوان ٿي.