ها ڀٽڪيل روح آ منهنجو ڪاڇي، لاڙ ۽ ٿر ۾
زمانن کان رُلان ٿو پيو، پرين جي پار جي تر ۾
جواني شوخ چنچل جا هوائن ۾ هڳاءَ آهن،
سنڌوءَ جي ساڌٻيلي ۾ ورايل وار ڪنهن ورَ ۾.
ٺاهيو ڪو محل مومل هو اڃا تائين ڪاڪ پيو سڏجي
پرين جو عشق آتو آ، چندن چاراڻ جي چرَ ۾.
ڪئي ڏيرن وڏي ويڌَن کڻي ويا پيار هڪ پل ۾
پنهون پهتو سسئي ساميءَ پئي ٻڪرار جي ڏَر ۾
آهيان مان لڄ مارن جي پائي پهراڻ ڇا ڄاڻان
نه ڏي لالچ لباسَن جي، آهيان خوش ڀالَوا ڀرَ ۾.
ڏٺم نوري نماڻيءَ کي گهمي گندرن جي ويڙهي ۾
تماچي جي لڏي ٻيڙي ۾ ٿيل ٽمٽار ڪينجَهر ۾
ها جوڳي هان، مان روڳي هان، ازل کان سنڌ جو سامي
“صدا” آهيان، سدا رهندس سنڌوءَ سنسار جي سَر ۾
*