ٽيڙو
ازلؤن مڙيئي مرندين، پرتون محبت ۾ مَر،
جڏهن ساهه اچَئي سڪرات ۾، پڙهه الفت جا اکر،
سي “صدا” ٿيا اَمر، جيڪي محبت ۾ مري ويا.
*
ازلؤن موت مٿي تي آهي، معاف نه ڪندي تو،
محبت ۾ جي مرندين، ياد ڪندوءِ هر ڪو،
“صدا“ نه وساريو سو، جيڪو محبت ۾ مري ويو.
*
ازلؤن موت مٿي تي، ادا آخر ايندءِ عزرائيل،
ڪيستائين کارائيندءِ، مٺا تو ميڪائيل،
آندو جو جبرائيل، “صدا” سانڍج ساهه ۾.
*
ازلؤن مڙيئي مرندين، پر تون ڪجهه ته ڪري مَر،
ڪوڙ، ڪپت کان پاڻ، بچائي مَن ۾ موتي ڀر،
جيڪي گلا سندا گهر، سي “صدا” رهيا سورن ۾.
*
گل پيو شرمائي چهرو، پَسي پرين جو،
گل مَهٽڻ سان ميسراجي، محبوب ٿئي مست
چاهت پسي چُست، “صدا” منهن محبوب جو.
*
ايوبي تلوار
بن يوسف يلغار ڪئي واهه
لاهوتي للڪار
*
شان سندن شمشير
يروشلم تي علم ڦڙڪايو
يوسف بن ظهير
*
همت ڀريو همراهه
سلطان جلال الدين هيو هڪ
خوارزم جو شاهه.
*
عباسيه بغداد
سازشن جي ڄار ۾
ڦاسي ٿيو برباد
*