واکاڻ
تنهنجي حُسن جو هر هنڌ هُل سهڻا،
تون آهين گلاب جو گل سهڻا...!
تون هلين ته ٿين حيران لکين،
ڪٿي بيهين ته ٿين ميزبان لکين،
خاموش ٻڌن فرمان لکين،
چپ چورڻ جي ڪر بس چُل سهڻا.
تنهنجا روز ملڻ جا مام نوان،
تنهنجو قرب ڪري قتلام نوان،
تنهنجي در تي هڻڻ پيا هام نوان،
آهيون ملڻ تنهنجي جي مُل سهڻا
چوي “صدا” جڏهن ساماڻو آ،
تنهنجي رمز ۾ روز نماڻو آ،
هي مٺڙو موتيءَ داڻو آ،
چوي شهر سڄو پيو ٺُل سهڻا.