ڪافي : گل نصرپوري
محب مهڻا موڪلي ، هيئن ڪيم سڪندن کي سڪاءِ ،
سور سهسين ڏئي نه هيئن ،ويتر سڙيءَ دل کي ستاءِ
هڪ جلڻ ۽ ٻيون جدايون ،ڇڏ وڃڻ جون يار وايون .
هوڏ ڇڏي هيڪاري هيڏيون ڪيم هيڻن سان هلاءِ ،
ڪٽ وڇڏڙا قرب سان ، اچ وک وصالي ڪا وڌاءِ ،
هاڻ مارن هيڪلايون ،ڇڏ وڃڻ جون يار وايون .
ڪنهن سيکاريئي ، ورھ وارن کان مٺا منهڙو مٽاءِ ،
لئو ن لڳائي پوءِ پيارا ڪيم رخ لالڻ لڪاءِ ،
جوڙ جانب جيءَ ۾ جايون ، ڇڏ وڃڻ جون يار وايون
پرت سان جيڪي ٻڌءِ ٻولون اچي پاري پڄاءِ ،
ننگ سڃاڻي ناميارا ! نينهن جو ناتو نڀاءِ
ڪار ۾ ناهن ڪچايون ، ڇڏ وڃڻ جون يار وايون .
اچ اڱڻ تي يار هاڻي ،يا کڻي گل کي گھراءِ ،
پر ڪنهن حيلي وسيلي رخ رنگي پريم پساءِ
ٿيون هن اکڙيون اڃايون ،ڇڏ وڃڻ جون يار وايون