سُهڻي
جو آءُ تو لاءِ نوريءَ ٿيان،
منهنجي مٿي تي بندوق رکي،
ان کي لُڏائي،
منهن تي ڪپڙو ٻڌي،
تنهنجي حوالي ڪيو ويو.
پر مان ڪنهن ميهار سان نڪاح ڪري چڪي آهيان
ان ڪري آءُ سهڻي ٿيڻ چاهيان ٿي،
تنهنجي قيد مان،
منهنجي کٽ نڪرڻ کان،
ڪنهن ڪچي گهڙي تي تري،
ميهار ڏانهن ويندي،
سنڌو ۾ لُڙهي مرڻ کي
هزار دفعا بهتر سمجهان ٿي.