زندگي کي چُمي
۽ اسان کان مسلسل جدوجهد جي تقاضا ڪري ٿي،
اسان موٽ ۾
اَشرف المخلوقات هوندي به
پاڻ ۽ جانورن ۾
واضح فرق بيان نٿا ڪري سگهون،
ڪروڙين سالن جي ارتقائي علم جي تسلسل باوجود
زندگي جبلتن جي پورائي لاءِ پتوڙيندي
ختم ٿيو وڃي
مذهبن جو جُلاب
اڄ به اسان جي خالي آنڊن ۾ وڪڙ وجهي ٿو،
اوتار
اسان کي ماني ڏيڻ کان قاصر آهن،
پيٽ جي بُک
۽ آسماني قانونن جي سختين جي بار
اسان جون چهيليون چٻيون ڪري ڇڏيون آهن،
دنيا جي مهذب پڻي جون همدرديون
ننڊ جون گوريون بڻجي
اسان جي دردن کي پَل لاءِ به
هلڪو نه ٿيون ڪري سگهن،
اسان جا جوان چهرا
قبرن جي ڪتبن جو ڏيک ڏيئي رهيا آهن
۽ اسان شعور ۽ عقل جا پساھ کڻڻ باوجود
مايوسين جي ڪفن کي ڦاڙي
زندگي کي چُمي نه ٿا ڏيئي سگهون.