ڀاڱا
شاعري
ڪھاڻيون
ناول
تاريخ، فلسفو ۽ سياست
لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق
شخصيتون ۽ خاڪا
لطيفيات
مختلف موضوع
آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي
ڪالم / مضمون
سڀئي ڀاڱا ڏِسو
تعارف
ڪتاب گهر بابت
سنڌسلامت بابت
سنڌسلامت سَٿ
ڪتاب گهر لائبريرين
ليکڪ
سَڀ ليکڪ
نوان شامل ڪيل
مشھور
ڪِتابَ
سَڀ ڪِتابَ
نوان شامل ڪيل
مشھور
پبلشر
Light
Dark
Auto
لاگ ان
شاعري
پرھ جي پار ڏي هلجي
عرفان بنيادي طرح سان انسانيت جي خوبي جو حامي ۽ عاشق آهي. اِنڪري انساني حقن جي ڀڃڪڙي تي هو سخت ڪاوڙ ۽ غم جو اظهار ڪري ٿو. هو سماج پاران پيدا ڪيل ڪنهن به متڀيد کي نه ٿو مڃي.
4.5/5.0
4839
801
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
عرفان لنڊُ
ڇاپو پھريون
فھرست
فونٽ سائيز
فونٽ مٽايو
فُل اسڪرين
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
پاڻمرادو
سنڌسلامت رِيڊ 2.0
سنڌسلامت رِيڊ 1.0
ايم بي لطيفي 2.0
ايم بي لطيفي 1.0
ايمبائل 2.0
ايم بي لطيفي ايم ستار
انتساب
سنڌ سلامت پاران
اداري پاران
پنهنجي پاران:مون وٽ پنهنجو ڪجھ به ناهي!
مُهاڳ : ڪوڙهيل سماج جي ڊائري
نظم
اڄ جڏهن.....
لکيو
اِهو ڪوڙ آهي
تون مونکي وساري ڇڏ
ڇا ڳوليندي رهندي آهيان!؟
بَس اوهان وڙهندا رهو!
ناڪام ڪوشش
مُردا ناهيون؟
پابنديون
منهنجا نظم
سبب
سڀ تنهنجي حوالي
خاموشي کي گناھ سمجهان ٿو
وعدو
سُهڻي
ڪافر
آڌر ڀاءُ
زندگي ۽ آزادي
تخليق ۽ تخقليڪار
ديوار
عقيدا ۽ نظريا
پوڙها پوڄاري!
ڪيشيئر
عقيدن جي حڪومت
F.I.R
انڌن ذهنن جي بازار
شاندار موت
زندگي جو رقص
ترقي ٿي رهي آهي
Project Proposal
احتسابِ انقلاب
روزگار
آخري چُمي
زندگي کي چُمي
سڌريل زندگي جو ڏيک
کوٽ
انتظار
بيرخي جي اُس
اوپرائپ
محرم جي چنڊ جو انتظار
محبت جا ماپا
مالڪ سان ملاقات
مقصد ۽ منزل
نا اُميدي
منهنجو رت وهندو رهندو
ڪاش!
ڪهڙو فرق ٿو پوي؟
آئون خواب ڏسي رهيو آهيان
خزانو
ميجڪ شو جي اسٽيج
توسان گذاريل لمحن جون يادون
احساسن جي مالڪي
ڊڄ!!!
انسان
ڪاروبار
غلامي واري زندگي
مان ڇا سمجهان؟
ناقابل برداشت
محبت: ٻاراڻوکيل
مون ۾ جيڪو جنون جاڳي ٿو
وڃائجي ويل شاعري
تڪڙي ترقي
جيون جون رونقون
سوالن جا جواب
خاموش خودڪشي
ڪهڙو فرق ٿو پوي
مسئلو
ڪنوارو خيال
موهن دڙي جي مِٽي
انتظار نٿو ڪري سگهان
ڪهڙو فرق آهي؟
پهريون ۽ آخري وِکون
سوال
سنڌ جي گوريلا جا چيل آخري لفظ
زندگي جي جنگ ۾ حياتي هارائڻ
محبتون
خوشفهمي
اسان جي مسلماني
حُجت
رحمت، درد، دوا
نئين لُغت
ڇو پراڻا رواج چاهيو ٿا
بيت، چئوسٽا، ٽيڙو
بيت
چئوسٽا
ٽيڙو
غزل
توسان گڏجي رهڻ لڳا آهيون
سوچُن ۾ سمنڊ اُڪاريون ٿا
هن ويساھ پاڻ وڃايو هو
روز ٺاهيانس ٿو، روز ٿو کري پوي،
پرين! چنڊ منهنجو تماشو بڻايو
اهڙي سماج کان آ بيزاري
ٿي پيو آهي اُداس هيءُ مَن وري
زندگي ڪنهن خوبصورت خيال وانگي
جيون ڄڻ ڪا پيار ڪهاڻي
هن زندگي ۾ ڪوئي وڇوڙو نه هجي ها
وائي
انتظار
صبح جي روشني آڻيندڙ سِجُ
ستل سڌائتن جي اُٿڻ جو
انتظار ناهي ڪندو.
پويون پَنو
اڳيون پنو