پرين! چنڊ منهنجو تماشو بڻايو
جڏهن هٿ ۾ تو منهنجي هٿ مان ڇڏايو،
زمانو ڪري ڪئين ها کيس پنهنجو،
ڪري پيار هُن پنهنجو ويسھ وڃايو.
محبت انهي کي ڪيئن راس ايندي؟
رڳو پيرُ پئسي طرف جنهن وڌايو.
هجان ها سدا ٻار اي ڪاش! ”عرفان“
وڏي عمر ويتر وڇوڙو وڌايو.
•
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو