ٿي پيو آهي اُداس هيءُ مَن وري
بيقراري ۾ وتل مَن تن وري.
ديس جي حالت وڃي ٿي پوئتي،
ياد ٿو هر هر اَچي پيو ”سن“ وري.
خدمتن سان محبتون ملنديون رهن،
ڪا طمع ناهي، نه گهرجي ڌن وري.
مُلڪ گورن کان ڇُٽو هاڻي مٿان،
ٿا وٺن پاڙيسري پيا ”ڏن“ وري.
ماٺ کي ناهي مڃيو مڙسن ڪڏهن،
اڄ هَٿين هٿيار آهن تن وري.
•