روز ٺاهيانس ٿو، روز ٿو کري پوي،
ساھ ٿو وجهانس پر ٿو وري مري پوي.
هيءُ جهان ٿو جلي، ڪجھ به ڪونه ٿو بچي،
شڪ جي شرارو ٿي من ۾ ٿو ٻري پوي.
ٻوڙجي، نهوڙجي ۽ لوڙهجي پئي يڪو،
پر وري وري هيءَ سَچ، ناوَ ٿي تري پوي.
سورهيو! سنوان ٿيو ۽ سچ پاڻ سان کڻو،
ڏاھ جو ڏنڊو هڻو ته ڏاڍ هيءُ ڏري پوي.
•