حُجت
پوڄارين جو اُٿيل هٿ،
ڀڳوان مايوس ماٽائي ڇڏيا آهن،
الله الصمد جو ورد،
بادلن کي وسڻ کان روڪي نه سگهيو آهي،
ڇت مان وَهي آيل،
الله جي رحمت جي پاڻي،
تختي تي پيل پاڪ ڪتاب جي غلاف کي ڀڄائي
آسماني قانونن جي بيحرمتي ڪري ڇڏي آهي،
پوءِ به برسات جو پاڻي
سنڌ جي سوُرمن جي زخمي جِسمن مان وهندڙ رَتُ وانگر
بيهڻ جو نالو ئي نٿو وَٺي.