سرنهن ڦُلاريا پيلا گل،
آڀون ٿيا ۽ ٻيرَ ڪَڪُلَ،
آءُ پرين تون مُندَ وڃي ٿي!
پيرون پڪا ۽ ڏونرن ڏار،
ڄاڱر ڄار ۽ لال ليار،
ڄانڀا ٿيا ۽ لُوڻڪ چِلُ .
آءُ پرين تون مُندَ وڃي ٿي!
عشق گهڻيرا گهاوَ ڏنا،
تيز تکيرا تاوَ ڏنا،
مُور نه تو بن گذري پَلُ .
آءُ پرين تون مُندَ وڃي ٿي!
عشقُ ”عباسڻ“ دل جو سور،
نينهن نسورو آ، ناسور،
جيءَ نه مُنهنجي آهي جھل.
آءُ پرين تون مُندَ وڃي ٿي!