جوڀن جواني ٻُور ٻهاڻ،
پاڻ ئي آيو پاڻ پرين .
عيد نظارو منظر سارو ،
رات سڄي ٿي روح رهاڻ،
پاڻ ئي آيو پاڻ پرين.
يارَ اسان جي دل اڱڻ تي ،
سُونهن پکيڙي ڪئي سُرهاڻ،
پاڻ ئي آيو پاڻ پرين.
مَنُ ”عباسڻ“ اَڇو اُجرو،
مُور نه رهنديون وٿيون هاڻ.
پاڻ ئي آيو پاڻ پرين.