دنيا هيءَ فنا جي ٿيندي،
عشقَ جو ٻج ڇٽيو ڇو ٿي؟!
ڌرتيءَ جا غِلمان سمورا،
ناريون نينهن، نشان سمورا،
هر شيءِ ائين اُڏري ويندي،
عشقَ جو ٻج ڇٽيو ڇو ٿي؟!
چنڊ، چَڪور ۽ ڪَتيون تارا.
گنگا، جمنا، ڪوهه ڪنارا
ساري سونهن خزان جي ٿيندي،
عشقَ جو ٻج ڇٽيو ڇو ٿي؟!
يار ”عباسڻ“، درياءَ واديون،
کيتَ نه رهندا ڪي آباديون،
اهڙي ڪا جي قيامت ايندي،
عشقَ جو ٻج ڇٽيو ڇو ٿي؟!