هي گيت کڻي هل ڳوٺن ۾،
آئيٺن پوٺن اوٺن ۾،
ڳاڙهي رت جي خوشبوءِ ايندءِ!
جي ڪلهه وڙهيا ها واٽن ۾،
سي ٻولائيندا ٻاٽن ۾،
لوڙهن ڪارن ڪوٽن ۾،
ڳاڙهي رت جي خوشبوءِ ايندءِ!
واهڻ وستيون واڪا واڪا،
جھنگ ۽ ٻيلا ڌم ڌماڪا،
زخمي گهايل گهوٽن ۾،
ڳاڙهي رت جي خوشبوءِ ايندءِ!
سانگهڙ، کپري، کينواريءَ ۾،
گڻنگ، هٿونگي، چوٽياريءَ ۾،
سِينڌ ۽ چولن چوٽن ۾،
ڳاڙهي رت جي خوشبوءِ ايندءِ!
تيز ”عباسڻ“ تاوَ ڏٺاسون،
گهرا گهرا گهاوَ ڏٺاسون،
ماڻهو ها اڻ موٽن ۾،
ڳاڙهي رت جي خوشبوءِ ايندءِ!
مون کي ڪائي ڀورَ نه ڀُل،
جيءُ سڄو ئي آ جل ٿل،
سنڌڙي ڪير وساريندو؟!
کيت هي سارا سونا سنگ،
جھار ۽ جھرڪيون اکر انگ،
دل تي آهي سڀ لکيل،
سنڌڙي ڪير وساريندو؟!
سکر، بکر، کرڙي، مياڻي،
سانگھڙ آهي ساهه سيباڻي،
اندر سارو عشق اُٿل،
سنڌڙي ڪير وساريندو؟!
يار ”عباسڻ“، هيرن کاڻ،
سنڌ سموري آ سُرهاڻ،
آئٺا پوئٺا ۽ جھنگل،
سنڌڙي ڪير وساريندو؟!