ملين جي نه ساڀيان ته سپنن ۾ ملجان!،
لکي خط پرين! تون سڀئي سُور سلجان!.
اسان ڪونه ڪڏهين ڀلايو آ توکي،
اسان کي به سهڻا! ڪڏهن تون نه ڀُلجان!.
زماني جي بندش جا زنجير ٽُٽندا،
ڏئي ٽهڪ ڏاڍو پو مِلجان ۽ کِلجان!.
اسان کي اوسيئڙو اڃان تنهنجو آهي،
”عباسڻ“ سان پنهنجا اَچي رُوحَ رَلجان!