راتيان ڏينهان تنهنجي تار،
منهنجي دل ۾ آهين يار!
توبن گذري ڪانه گهڙي.
هيڏا منظر هيڏو ميلو،
ميلي ۾ هان آنءٌ اڪيلو،
تنها سارو ڄڻ سنسار.
توبن گذري ڪانه گهڙي.
ڪيڏيون وٿيون ڪيڏا سُورَ،
تن من سارو ڄڻ تندُور،
ماريو تنهنجي نيڻ نهار.
توبن گذري ڪانه گهڙي.
پل پل تنهنجون يادون آيون،
مارن مون کي ٿيون تنهايون،
نيڻ ”عباسڻ“ جا نيسار.
توبن گذري ڪانه گهڙي.