گلابن تان پيارا نه پوپٽ اُڏار!،
ڇڏي ڏي هنن کي ته ڪن ڪو قرار.
گلابن جي رس ۾ آ ماکي مِٺاڻُ،
تڏهن قرب وارن جي آهي قطار.
اسان يار عادي خوشبوءِ سنگهڻ جا
پرين! پيار وارن تي ڪهڙي ميار؟!.
وري مند موٽي هِتي يار! ايندي،
لڳي پيار وارن جي ويندي بازار.
”عباسڻ“ نه ڪنهن سان ڪو ليکو ڪيو آ،
گهڙي پل اسان سان ته گڏجي گذار.