ڌوڏ هِن سماج کي
اصغر پتافي گھڻ طرفو ڏات ڏڻي آهي. جيڪو ڪنهن هڪ صنف تي ليڪو ڪڍي بيهه نه رهيو آهي. پر هن اُن ڏات ذريعي پنهنجي مطالعي ۽ مشاهدي جي آڌار تي ڪڏهن هن سماج جا درد نظم ۾ بيان ڪيا آهن ته ڪڏهن اصغر پتافي پي ٽي وي تي ڊرامه لکي هن سماج کي آئنو ڏيکاريو آهي. ته ڪڏهن هو سڪرات ۾ پيل ڪهاڻي ۾ روح ڦوڪڻ جي ڪوشش ڪري ٿو ڪڏهن هو ناول جي چيچ پڪڙي ٿو. يعني هن جو قلم مسلسل جاڳ ۾ آهي. جڏهن ته مسلسل جاڳڻ ئي هن سماج ۾ بغاوت جي علامت آهي. هن اهڙي بغاوت ڪئي آهي. جنهن سبب هو مسلسل ڀوڳنائن جا رڻ اُڪاري ٿو، هو روز هن سماج جي ٽارچر سيل جو سختيون سهي ٿو، هن سماج جا رويا روز هن کي مارڻ، ساڙڻ، ٻارڻ، ڌڪارڻ جي ڪوشش ۾ رڌل آهن پر هو روز نئون جنم وٺي مقابلي جي ميدان تي ثابت قدمي سان بيٺو آهي. هو روز نئون انسان بڻجي اُڀري ٿو، هو روز نوان خيال، جذبا ۽ سوچن جا سمنڊ اُٿلائي ٿو. هو هن سينواريل سماج کي پنهنجن نثر ۽ نظم جي ذريعي نوان گس، چارا، رُخ، رمزون ۽ راز ڏي ٿو. هُن فقير ڪڏهن پنهنجي قلمي پورهيي جو ليکو چوکو ئي نه ڪيو آهي ته نه ئي هن ڪڏهن پويان نهاريو آهي ته هي “اڪ ڪارا ڪرڻ” سان ڇا مليو ڇا پلئه پيو، ڇا حاصل ڪيو، ڇا وڃايو؟ سماج جي آلوده روين هن شيشي جهڙي نازڪ ماڻهو جي من کي زخمي ڪيو هوندو. اهو سڀ اصغر پتافي تاريخ تي ڇڏيو آهي. واقعي اهو ڪم به تاريخ جو ئي آهي. تنهنڪري اهو فيصلو تاريخ جو بي ريا منصف ئي انصاف سان ڪري سگھندو. سٺو اهو ٿيو جو اصغر پتافي ادب جي ميراٿن ريس ۽ ادبي قدبت ماپڻ واري قطار ۾ ڪونه بيٺو . ماڳين اُتان پاسو ڏيئي به ڪونه گذريو.
اصغر پتافي جي ڪهاڻين جو ڪتاب “آئني جي اوٽ” ۾ شامل ڪهاڻيون ليکڪ الڙ وهي ۾ بي هنري سان سرجيون هيون. جيڪي ان دور ۾ وڏي موٽ ماڻي چڪيون هيون. سنڌ ۾ نئين پڙهندڙن جو وڏو حلقو کيس شوق سان پڙهندو هو. پر اصغر پتافي ڊرامن جي دنيا جو رُخ ڪري ڪهاڻين کان ڄڻ منهن موڙي ڇڏيو هو. اڄ انهن مشهور ڊرامن جا وٽس اسڪرپٽ به نه آهن پر ڪهاڻيون وري به سندس سڃاڻپ بڻيل آهن. تنهنڪري آئون دوست اصغر پتافي کي هجت ڪندي عرض ڪندس ته يار! ڇڏ ڊرامن جي رنگين دنيا کي اچ وري واپس پنهنجي ڪهاڻي طرف، اچ وري ناول طرف، وري نئين سر پنهنجيون اڻپوريون ڪهاڻيون ۽ ناول مڪمل ڪر جيڪي تنهنجا منتظر آهن. اڄ به تنهنجي هن قلمي پورهيي جي اها ئي اهميت ۽ افاديت آهي جيڪا ڊائجيسٽ جي عروج واري زماني م هُئي. اصغرپتافي جي ڪهاڻين جو مجموعو “آئني جي اوٽ” جس لائق ادبي ڪاوش آهي. اميد ته ڪهاڻين جي دنيا ۾ هي ڪتاب پنهنجي جاءِ پاڻ ٺاهيندو.
محب ڀيل