ڏينهن ڳِجهن جو ڳاهه ٿيو آ
ڏس، ڪيڏي پٽ کوهه ڪيون ٿا
جا جيئڻ جِي جهول ڀري ٿي!
رات به ڪاري ڪويل آهي
ڪويل وانگر ڪُوڪِي ڪُوڪِي
ساجن، توکي سَڏّ ڪري ٿي
(تون جو دور هليو ويو آهين
چنڊ جيئن ڍوري ۾ وهنجِي
ڏاڍو ڏور هليو ويندو آ)
رات لڙيءَ جو ڪونجون ڪرڪِي
ڪَڻس اُڀاري وينديون آهن،
مون من توکي ڳوليندو آ.