شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 103
  • 27
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

ڀَرتَ ڀَرتَ ڪُڙتي مان

ڀَرتَ ڀَرتَ ڪُڙتي مان
مان سندءِ انارن کي
راهه تان ڏسان ٿو پيو؛
ڪَنڌ کي جهُڪائي تون
مُرڪندي هلي ويئينءَ
مان اڃان ڏسان ٿو پيو.

***

آءٌ تنهنجي ڀرسان هان-
انب تنهنجي ڇاتيءَ تي
اِئن لُڏي رهيا آهن،
ڄڻ ته ڪوئي واچوڙو
اوچتو اچي ويو آ،
وڻ ڌڏي رهيا آهن.

***

ڀرتري هريءَ وانگر
ڪالهه هي چيو هو مون
”رات جيڪا گذري وَئي
”چاندنيءَ ۾ چمڪي
”ڄڻ ته لهر سنڌوءَ جي
”سمنڊ ڏانهن موٽي وَئي“

***

رات مُنهنجي زخمن تي
پنهنجا چَپَّ مرهم جئن
تو رکيا هيا پياري،
منهنجي روح ۾ ڪيڏا
ڪالهه گلاب ڪاري جا
گُل ٽڙيا هيا پياري!

***

مان جو تنهنجي پهلوءَ ۾
روز ايئن سمجهان ٿو
زندگيءَ جو ميلو هان،
ڪنهن کي هي ٻُڌايان مان
هر خوشي غم آميز آ
مان جڏهن اڪيلو هان.

***

اُسَّ ۾ ڪَڙهي پياري
تنهنجي سائي وڻ هيٺان
پلَ ٻه چار ويٺو هان،
تنهنجِيَ چهچ ٽاريءَ جئن
هيءَ ڳراٽڙي، منهنجو
آ بچاءُ آرهڙ کان.

***

چنڊ چوٿ جو آ، يا
سينڱ ڪام جي آهي!
راتڙي ٿڌيري آ،
ها، اڃا ته آرهڙ آ
پو به انگَ چئن آهن
پيار مُند ڦيري آ.

***

تون اڃا لڄاري آن:
اِئن ڇُهاوَ ۾ پياري
مون سان تنهنجي ڇاتي آ،
رات جي ڪَسوٽيءَ تي
چنڊَ بانڪيءَ وانگر
ڄڻ ته ليڪ پاتي آ.

***

شام ٿي وَئي آهي
پيار ۾ کڙي آهين
نِير جي لڙِي آهين؛
دير ٿي وَئي آهي
تون وڃڻ نه ٿي چاهين
ڪيتري ڪڙِي آهين!

***

شام آهه سانوڻ جي
تو چيو، ”وڃان ٿي مان
”ٿي اچي گهٽا ڪاري“؛
چَڳَّ کي چُمي تنهنجي
مون چيو ته ”ترسي پَئهُ
”رات آهه متواري“

***

مُرڪندي اچين ٿي تون
چَنڊَ جيئن ماٿـٖـي تي
بِنديا لڳائي ٿِي،
ڪا جُڳن جي جوت آهي
جا اُداس نيڻن ۾
اوچتو جڳائِي ٿِي.

***

آسمان ۾ بادل
آءٌ ۽ جڳت لِيلا
پيارُ ڪيئي پرڇايون!
مينهن ٿو پوي ڏاڍو
دل چوي پئِي ته اڃان
رات تائين ڳالهايون.

***

ماٺ ميٺ ۾ بيٺا
ڏينهن جو ڏسي توکي
ڀانءِ ڪُجهه ته سوچن ٿا،
سرَوَ جا ٽِڪُنڊا وڻ
ساري رات ٽيڙن سان
جو رهاڻيون ڪَن ٿا.

***

اُڀَّ ۾ ڪتيون ڏسندي
هُن چيو، ”سکي، سَيّان
”اڄُّ رات ڪونه آيو،
”پهر رات باقي آ
”چِتُ چَين ڪِئن پائي
”هاءِ هاءِ ڇو نه آيو!“

***

”روز ڪيف آهين
”چاندنيءَ جي پاڇي ۾
”روز روز پيئين ٿو!
”ڇو رُسي ويو آهين
”جام جي سهاري ڇو
”مون سواءِ جيئين ٿو؟“

***

اڄ تو پنهنجي سيني تي
گُل عجيب مينديءَ سان
ويهي ٺاهيا آهن،
رنگ هِي ڪٿي ڪنهن ۾
ڪيئي گُل پرين منهنجا
مون به چاهيا آهن!

***