چورَ پَوّن راتين گهَر سُتيان دٖي، ديکو دِنـٖـي
بزار وِچ مُٺي آن مَئن.
(وارث شاهه)
...............
تون مان ڏينهن ڏٺي جو وارث
وِچَّ بزار مُٺاسين،
توڙي کِنَ ڀر اکّ نه لاتي
پوءِ به يار مُٺاسين،
پنج-نَدَ جي لهر لهر تي،
سنڌوءَ ڌارَ مُٺاسين،
وِچّ نديءَ ۾ ڪنهن سُهڻيءَ لئه
ٻَئي ميهارَ مُٺاسين،
اڄّ به آ درياهه اڳي جئن
تارئون تار، مُٺاسين،
ٻيو ته ٺهيو پر هِي رانجهوءَ جـٖـي
هِيرَ- وِسارَ، مُٺاسين،
ڪُوڙي جَڳ جا ڪُوڙا ڀاڪُر
پيار نه پيارَ، مُٺاسين،
منهنجا يارَ، مُٺاسين،
وارئون وارَ مُٺاسين
وچَّ بزار مُٺاسين!