تازي ڄايل
ٻار جي اکڙين وانگر آيل
ٻُوٽيل آهي
مستقبل ڄڻ منهنجي مَن ۾؛
ڦرندي دير نه لڳڻي آهي
هن دنيا کي،
هيءَ دنيا جا ٺڳڻي آهي
اڳتي ڪنهن کي ڪانه ٺڳيندي،
سَچّ-تُراڙي جا ٻِئي پلڙا
پُورا رهندا،
سنئينءَ ڳنيءَ سان سارا سودا
ٿيندا رهندا؛
چور اُچڪَّا هن دنيا جا
هيسيل هوندا،
ڪوڙَ ڪپت جا سڀ واپاري
پيسيل هوندا؛
ڏاڍ ڏمر جا سارا سَلاّ
پٽجي ويندا،
سارا دُهلاري ۽ دَلاّ
ڪٽجي ويندا،
ڪُوڙيءَ قوم پرستيءَ جا سڀ
غلّ غپاڙا گهٽجي ويندا،
ٻِجّ پيار جا ڇٽجي ويندا؛
اڄ به مون ۾ آئيندي جا
کيت کڙن ٿا؛
هٻڪارون هٻڪارون ڪيئي
ڦول ٽڙن ٿا،
توڙي ڄايل
ٻار جي اکڙين وانگر آيل
ٻُوٽيل آهي،
مستقبل اڄ منهنجي من ۾.