قبرستان ۾ ڳالهائن ٿا
هي ڦاسيءَ تي چاڙهيل آهي
هي اُن جو چاهيندڙ آهي-
ڇا ٻيو ڪوئي ايندڙ آهي؟
ها، ها ڪيئي اچڻا آهن
ڏاڍ ميڙا مچڻا آهن؛
جَڳ جي ڪَچّيءَ آباديءَ ۾
لڏ پلاڻ لڳي پئي آهي؛
هُو سڀ پُٺ تي واجهائن ٿا
سڀ کي تاڻ لڳي پَئي آهي؛
ڪنهن جو تختو نڪتل آهي
ڪنهن جو تخت وڃايل آهي،
مورڙيا ۽ مَڇَّ وڙهن ٿا
پاڻي رَتُّ رُلايل آهي؛
ڪِن کي ماڙا ياد پَوَن ٿا
۽ ڪي سونَ هَتايا آهن،
انگ اُگهاڙا هي سوچن ٿا
اڄ ڪنهن انگ ڍڪايا آهن؟
لايو ڪوبه سجايو ناهي
سڀ ڪُجهه مٽيءَ ۾ ورڻو آ
ڇا ڪنهن ان تي سوچيو آهي
ڪيسين ڌرتيءَ تي ڌرڻو آ!
شينهَن مري چنگهاڙ ڇڏي ويا
هر لومڙ کي مرڻو آهي
هر ڪُتي کي مرڻو آهي
هر رومڙ کي مرڻو آهي؛
پنهنجو پنهنجو وڙ هر ڪنهن جو
هر ڪنهن وَڙ کي مرڻو ناهي
تارازيءَ ۾ تور ته ٿيندي
پر هر ڪنهن کي ڏرڻو ناهي؛
جن کي ڏاڍو سيءُ ٿئي ٿو
لوئيءَ لئه سي واجهائن ٿا-
قبرستان ۾ ڳالهائن ٿا.