شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 103
  • 27
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

قبرستان ۾ ڳالهائن ٿا

قبرستان ۾ ڳالهائن ٿا-

هي ڦاسيءَ تي چاڙهيل آهي
هي اُن جو چاهيندڙ آهي-

ڇا ٻيو ڪوئي ايندڙ آهي؟

ها، ها ڪيئي اچڻا آهن
ڏاڍ ميڙا مچڻا آهن؛

جَڳ جي ڪَچّيءَ آباديءَ ۾
لڏ پلاڻ لڳي پئي آهي؛
هُو سڀ پُٺ تي واجهائن ٿا
سڀ کي تاڻ لڳي پَئي آهي؛

ڪنهن جو تختو نڪتل آهي
ڪنهن جو تخت وڃايل آهي،
مورڙيا ۽ مَڇَّ وڙهن ٿا
پاڻي رَتُّ رُلايل آهي؛

ڪِن کي ماڙا ياد پَوَن ٿا
۽ ڪي سونَ هَتايا آهن،
انگ اُگهاڙا هي سوچن ٿا
اڄ ڪنهن انگ ڍڪايا آهن؟

لايو ڪوبه سجايو ناهي
سڀ ڪُجهه مٽيءَ ۾ ورڻو آ
ڇا ڪنهن ان تي سوچيو آهي
ڪيسين ڌرتيءَ تي ڌرڻو آ!

شينهَن مري چنگهاڙ ڇڏي ويا
هر لومڙ کي مرڻو آهي
هر ڪُتي کي مرڻو آهي
هر رومڙ کي مرڻو آهي؛

پنهنجو پنهنجو وڙ هر ڪنهن جو
هر ڪنهن وَڙ کي مرڻو ناهي
تارازيءَ ۾ تور ته ٿيندي
پر هر ڪنهن کي ڏرڻو ناهي؛

جن کي ڏاڍو سيءُ ٿئي ٿو
لوئيءَ لئه سي واجهائن ٿا-
قبرستان ۾ ڳالهائن ٿا.