پنهنجِي پنهنجِي خوشبو هر گل
سنگهندو آهي،
سارنگيءَ جي نيري سُر ۾
پنهنجي سيني جو سازندٖي
ڦَٽ پٽيءَ سان ويڙهيو آهي.
سانجهيءَ ٽاڻي
وهڪ نديءَ جِي
هنجَ ۾ تُنهنجي جهوٽو آهي؛
مادرِ فطرت!
هر شيءِ تنهنجيءَ ڪُکّ مان نڪري
تنهنجيءَ ڪُکّ ۾ وڃڻي آهي،
مان ڀانيان ٿو هر ملحد کي
تنهنجي وحدت مڃڻي آهي؛
شيءِ جو شيءِ سان ناتو آهي،
ڪائنات ۾ هر خوشبوءَ جو
ڄڻ ڪنهن ليءِ سان ناتو آهي؛
واريءَ تي جو ڪوڏُ پيو آ
اَن ۾ سَمنڊُ سمايل آهي،
سمنڊُ جو مون جئن گهايل آهي،
سمنڊُ جو مون جئن گهايل آهي.