ڏکڻ واءُ!
دامنِ مادر وانگر آءٌ!
دور پرندن غوُل هوا ۾
جن کي شام وڇوڙيو آهي،
ڌيرٖي ڌيرٖي اوندهه پنهنجو
ڪارو خيمو کوڙيو آهي.
چينائي فانوسن وانگر
دور ستارا ٽم ٽم ڪن ٿا
منهنجي من جي انڌياري ۾
ڄڻ ڪي پيارا ٽم ٽم ڪن ٿا
منهنجا پير وڍيا آهن جن
سي ڪارايُن وانگر رستا
ڪيڏو دور وڃن ٿا اڳتي
سي ڪنڊن سا ٻُر ٻُر رستا
هي ڪنهن جي سرگوشي آهي
”مؤنن ڀر تون ڪيسين
رڙهندين؟
”تو وَٽ ڪو هٿيار نه آهي
”پو به وڙهين ٿو! ڪيسين
وڙهندين؟“
ڏاڍو ڏور لڳي ٿي منزل
ڪيڏو پنڌ اڻانگو آهي!
سِرُ اهڙو به اجايو ناهي
توڙي سِرَ جو سانگو ناهي!
هي سوداءُ!
دامنِ مادر وانگر اءٌ!
ڏکڻ واءُ!