جهومندڙ هوائن ۾
رات ڄام شوري جي
ڪنهن رباب وانگر آ؛
عمر اِئن اُڏامي ٿي
ڄڻ پکي پرن تي آ
وقت خواب وانگر آ.
***
بيهجي وَئي بارش
رات جي صراحيءَ ۾
چاندني شراب آهي؛
مان ۽ منهنجي بي خوابي
تو جيان هوائن ۾
چنڊ محوِ خواب آهي.
***
ڪويَليون پيون ڪُوڪن
مُند آهه جهُڙ ڦڙ جي
اُڀ تي لُڙاٽ آهي؛
پيار پينگهه وانگر آ
ڄڻ هوا جي جهوٽي تي
تنهنجو منهنجو ڳاٽ آهي.
***
دل کي اِئن وڪوڙيو ٿِي
ڄڻ ته وَل چنبيليءَ جي
ڦهلجي وَئي آهي!
ڪيتري نه خوشبو آ
ڄڻ ته رات سانوڻ جي
مست ٿي وَئي آهي!
***
مون ٻه ڦول چمپا جا
توڏي موڪليا آهن
تنهنجي تن بدن جهڙا؛
ڦول تنهنجي ڇاتيءَ تي
وَنَّ واسَ ۾ آهن
موڪليل گُلن جهڙا.
***
شام جو ڪجل پائي
تنهنجون اکڙيون مون لئه
راهه تي نهارن ٿيون،
بادلن جي پاڇي ۾
ڪويِلين جيان ڪُوڪي
رات ڀر پُڪارن ٿيون
***
پيار کي پلين ٿي ڇو؟
بانوري چڪوري آءُ
چاندني کڙي آهي!
آءُ، رات جي راڻي
تو جيان ٽڙي آهي
تو جيان ٽڙي آهي!
***
آءٌ مُنهَن – انڌيري ۾
تنهنجي در تي آيو هان
پهر پيار جو آيو آهي؛
ننڊ تنهنجي اکڙين مان
مون چُمي وتي آهي،
چنڊ وائڙو آهي.
***
ساوا گؤنچ ليمي جا
ڄڻ نَوَن اُمنگن جئن
ميهن موريا آهن،
منهنجي سنگ ۾ سَرتي
تنهنجا انگ تِن وانگر
نيهن موريا آهن.
***
رات ڪُجهه ڀني آهي
واءُ ۾ نمي آهي
مينهن ڪُجهه پيو آهي؛
آءٌ ڪو مصوّر هان؟
چنڊ منهنجي در تي ڇو
بيهجي ويو آهي!
***
چاندني وسي ٿي پَئي
انب ۾ لڪل ڪويَل
سانت ٿي وَئي آهي،
مان اڃا سُتو ناهيان
ننڊ تو جيان مون کان
اڄ رُسي وَئي آهي.
***
ڄڻ گدامڙيءَ جو وڻ
آسمان جي هيٺان
چاندنيءَ ۾ وهنجي ٿو؛
رات ڀر سُتل طوطا
خواب ٿا ڏسن جيڪي
هي اُنهن ۾ اُڏري ٿو.