شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 103
  • 27
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

جهومندڙ هوائن ۾

جهومندڙ هوائن ۾
رات ڄام شوري جي
ڪنهن رباب وانگر آ؛
عمر اِئن اُڏامي ٿي
ڄڻ پکي پرن تي آ
وقت خواب وانگر آ.
***

بيهجي وَئي بارش
رات جي صراحيءَ ۾
چاندني شراب آهي؛
مان ۽ منهنجي بي خوابي
تو جيان هوائن ۾
چنڊ محوِ خواب آهي.
***

ڪويَليون پيون ڪُوڪن
مُند آهه جهُڙ ڦڙ جي
اُڀ تي لُڙاٽ آهي؛
پيار پينگهه وانگر آ
ڄڻ هوا جي جهوٽي تي
تنهنجو منهنجو ڳاٽ آهي.

***

دل کي اِئن وڪوڙيو ٿِي
ڄڻ ته وَل چنبيليءَ جي
ڦهلجي وَئي آهي!
ڪيتري نه خوشبو آ
ڄڻ ته رات سانوڻ جي
مست ٿي وَئي آهي!

***

مون ٻه ڦول چمپا جا
توڏي موڪليا آهن
تنهنجي تن بدن جهڙا؛
ڦول تنهنجي ڇاتيءَ تي
وَنَّ واسَ ۾ آهن
موڪليل گُلن جهڙا.

***

شام جو ڪجل پائي
تنهنجون اکڙيون مون لئه
راهه تي نهارن ٿيون،
بادلن جي پاڇي ۾
ڪويِلين جيان ڪُوڪي
رات ڀر پُڪارن ٿيون

***

پيار کي پلين ٿي ڇو؟
بانوري چڪوري آءُ
چاندني کڙي آهي!
آءُ، رات جي راڻي
تو جيان ٽڙي آهي
تو جيان ٽڙي آهي!

***

آءٌ مُنهَن – انڌيري ۾
تنهنجي در تي آيو هان
پهر پيار جو آيو آهي؛
ننڊ تنهنجي اکڙين مان
مون چُمي وتي آهي،
چنڊ وائڙو آهي.

***

ساوا گؤنچ ليمي جا
ڄڻ نَوَن اُمنگن جئن
ميهن موريا آهن،
منهنجي سنگ ۾ سَرتي
تنهنجا انگ تِن وانگر
نيهن موريا آهن.

***

رات ڪُجهه ڀني آهي
واءُ ۾ نمي آهي
مينهن ڪُجهه پيو آهي؛
آءٌ ڪو مصوّر هان؟
چنڊ منهنجي در تي ڇو
بيهجي ويو آهي!

***

چاندني وسي ٿي پَئي
انب ۾ لڪل ڪويَل
سانت ٿي وَئي آهي،
مان اڃا سُتو ناهيان
ننڊ تو جيان مون کان
اڄ رُسي وَئي آهي.

***

ڄڻ گدامڙيءَ جو وڻ
آسمان جي هيٺان
چاندنيءَ ۾ وهنجي ٿو؛
رات ڀر سُتل طوطا
خواب ٿا ڏسن جيڪي
هي اُنهن ۾ اُڏري ٿو.