ڇا سُر راڻو مٽي آهي؟
ڇا ڪوهياري مٽي آهي؟
آءٌ ڀٽائيءَ لاءِ پُڇان ٿو-
ڀِٽَّ ته ساري مٽي آهي؛
هر دکياري مٽي آهي،
سِجَ لٿي کي سئيءَ وانگر
پوڇو هر ڪنهن ڪو نه ڏٺو هو؟
(پنهونءَ پڄاڻان سِجُ هيو يا
ڪوئي گَهرو گهاءُ ڦٽُ هو!)
مَٺّ ته مٺي آهي مُوڙها
ڏيئي لاٽ ته مٽي ناهي،
درشن جيڪو دور نئين ٿو
تنهن جي واٽَ تي مٽي ناهي!
ساري جاٽ ته مٽي ناهي!
توڙي تارا مٽي آهن
تن جي ٽم ٽم مٽي ناهي،
دور اُفق مان روشينن جي
توتي رم جهم مٽي ناهي.
راهب ڪُوڙ ڪمائن ويٺا
ڪيڏا ڪُوڙ ڪليسا آهي
پو به صليب تي رَتُ ۾ رانيل
ڳَهرو ڳاٽُ ته مٽي ناهي!
هُو جي سپُنن ۾ سَو چهرا
رات لڙيءَ جو ايندا آهن،
چتَ اندر جو چؤنرو آهي
تنهن ۾ پريت ونڊيندا آهن
ننڊ – نَگر جا سي سڀ راهي
ڇا ڪنهن مِٽيءَ جوڙيا آهن
۽ پوءِ تن سان تنهنجا ناتا
تنهنجيءَ جاڳَ جهنجهوڙيا آهن؟
مٽِيءَ لاءِ مِترَ تنهنجي
ڇو ته ڪليسا ڪُوڙي آهي!
هي تنهنجو آدرش اُٻهرا
ڪيڏي ڪچي چُوڙي آهي!