اَڻ – ڏٺا اوٺارَ
منهنجا جيءَ جيارَ
ايندم نيندم ماڳ تي
آءٌ اُئين ئي پنڌ ۾
آيو سِجُّ ڪَپارَ
ايندم نيندم ماڳ تي
واٽون ڦُلن ڇانئيون
سانگيئڙن جـٖـي سارَ
ايندم نيندم ماڳ تي
هُو جي اچڻا اوچتو
مون کان مُور نَه ڌارَ
ايندم نيندم ماڳ تي
ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو