ٽُنڊا منڊا ڏينهن لنگهن ٿا
لَم لَم ڪَن ٿا،
تن کي ڪوبه سهارو ناهي.
اونهاري جو ڏينهن ٻري ٿو،
ڌرتي ڄڻ ته تَئيءِ جئن آهي
جنهن ۾ سڀ کي سِجُّ تري ٿو؛
ماڻهو پنهنجن کُڏڻن اندر
لِڪّي ويٺا آهن؛
ٻاهر چيتا ڦيرا ڪن ٿا
ايندي ويندي هر ساسيءَ کي
ٻيرا ٻيرا ڪن ٿا؛
ٽُنڊا منڊا ڏينهن لنگهن ٿا
چيتا تن کي ڪونه کنگهن ٿا
تن تي مارو ناهي،
ڇو ته سگهارا ڏينهن مري ويا،
اڄ تن جي چنگهاڙ نه آهي
هُو ڪالهوڪا شينهن مري ويا