شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 104
  • 28
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

مئن ڀي ڄاڻان جهوڪَ رانجهن دي،

مئن ڀي ڄاڻان جهوڪَ رانجهن دي،
نال ميرٖي ڪوئي چلـٖـي

(ماڌولال حسين)
.............

ڪوئي ته مون سان هَلّي!

آءٌ اڪيلو، پنڌ پري آ
ڳاٽُ نه ڪنهن جوڳَلّي!
ڪوئي ته مون سان هلّي!

جهُڙ ڦُڙ جهڙيون ڳالهڙيون ڪي
جيءُ پيو ٿو جلّي!
ڪوئي ته مون سان هَلّي!

جو ڪجهه ڪنهن به نه ڳاتو آهي
گونجَ اُنهيءَ جي گَلّي،
ڪوئي ته مون سان هلّي!

سُرّ ته مون وٽ سهسين آهن
سُور ته ڪوئي سَلّي!
ڪوئي ته مون سان هلّي!

پريت ڀريو آ جنهن پيالي کي
اوتّ نه مون کان اَلّي!
ڪوئي ته مون سان هلّي!

 پُٺ تي پيرن نه ورڻا آهن
ڏينهن لهي پيو ڀَلّي،
ڪوئي ته مون سان هلّي!

ماڌو لال حُسين ملي ويو
دڳ تي بَلِي بَلّي!
ڪوئي ته مون سان هلّي!