ٻاهر ڪيڏي وِلههَ وسي ٿي
۽ هُو اندر سگرِي ٻاري
ويٺا آهن،
هَٿَ هَٿَن ۾ تن جا آهن-
اڱرن آگ جياپو آهي،
ڪوسا آهن،
سوگها آهن!
ٻاهر ڪيڏي وِلههَ وسي ٿي
پَنَّ رڙهن ٿا اِئن رستن تي
ڄڻ طوفان اچي ويو آهي،
بجليءَ ٿنڀا
ڄڻ ته آچنَڀا؛
پرتان ڪنهن جي چاپَ اَچي ٿي؟
رستا رولاڪَڙ ڳولن ٿا
(جي جِيون جي جَڙ ڳولن ٿا)
توڙي ڪوئي راهي ڪونهي!
ڪوئي اوهِي واهِي ڪونهي!