شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 103
  • 27
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

ڪاري

سَمنڊ – ڦِيڻ جئن کيت کيت جون
ڦُٽيون هوا ۾ لهرائن ٿيون؛
ڳاڙهيون ڳوٺاڻيون ڳائن ٿيون
ڪارِي پنهنجي جهول ڀَري ٿي،
واءُ اُنهيءَ جا وارَ کنڊيري
سينڌي وانگر ٻَک وجهي ٿو؛
گهگهو ڊگهيري
ڍاڪَ ڍڪي ٿي؛
ڄڻ ته ڏڪي ٿي،
چيلهه لئي جي ٽاريءَ وانگر
لچڪائي ٿي،
آڏيءَ اک سان ڪجهه ته ڏسي ٿي
گهٻرائي ٿي
(سج ائين ٿو ٿَر ٿَر ڪَنبي
ڄڻ اُن ڪوئي ڏوهه ڪيو آ)
پَنڙن ۾ پڇتاوَ لُڏن ٿا
هَر هَر هُن جا ڪَنّ ٻُرن ٿا –
”آءُ هلي آ، ويجهو آهيان
”تنهنجو ٻاروچو ٻُوڙن ۾!
”تنهنجو من جو مُوڙهل آهي
”وچڙيل آهي واچوڙن ۾
”مُنهنجيءَ ڇاتيءَ منجهه ڇُپي اڄ
”ٿِرُ پائي ٿائينڪو ٿيندو
”جئن جئن دل جي دڪ دڪ وڌندي
”تئن تئن من سانتيڪو ٿيندو.“