اندر جي اڌمن احساسن جو اظھار : رولاڪ آصف ڪالرو
مخدوم آسيه قريشي به انھن مانائتي شاعرائن مان ھڪ آھي نئين ٽھيءَ جي نوجوان شاعره آسيه مخدوم قريشي جي نِڪور لفظن مان مونکي ڀٽائي ۽ شيخ اياز جھڙي عظيم شاعرن جي شاعريءَ جهڙي خوشبو اچي ٿي٠ شاعرن جي تخليق ڪيل لفظن تي لکڻ ھڪ وڏي ذميداريءَ جو ڪم آھي، پر اھُو به سچ آھي. مخدوم آسيه جي شاعري اھڙي آھي جو لکڻ کان سواءِ رھي نٿو سگھجي٠
سنڌ اڪيلي،
مان به اڪيلي۔
ڪوبه نه ٻيلي!
مخدوم آسيه جي ھنن لفظن کي پڙھندي مونکي اھُو احساس ٿئي ٿو ته اھُا انھيءَ ڏات وٽ مخدوم آسيه پاڻ نه وئي آھي، پر ڏات ھن وٽ سنڌ جي ھوائن سان خوشبو جيان مھڪندي هن وٽ آئي آھي. ھا اھُو سچ آھي ته شاعري ھڪ عورت جيان ھار سنگھار ڪري تقاضائون ڪندي آھي ته مان ڪئين ٿي لڳان؟ پرآسيا مخدوم جي شاعري ڪنوارين جيان ھار سينگار ڪري سونھن ڀري سرھاڻ ٿي ائي آھي! جنھن کي پڙھڻ سان اندر ۾ ھڪ نئون احساس جاڳي ٿو٠ مخدوم آسيه قريشي جي شاعري جو ھي(آخري سِٽ لکڻ ڏي) پھريون مجموعو آھي. ان ڪتاب جي نالي مان ئي محسوس ٿئي ٿو ته مخدوم آسيه قريشي ھن ڏاڍ، ڏمر جي دور ۾ ڪيترين ئي مشڪلاتن کان پوءِ ڏاڪو ڏاڪو ٿي اُڀري آھي!
شاعري اندر جي اڌمن ۽ احساسن جو سڌو سنئون اظھار ھُوندي آھي٠ پر بدقسمتيءَ سان اسان جي ھن جاھلاڻي سماج ۾ عورتن کي ھميشه سڌي اڻ سڌي طرح پنھنجي احساسن کي دفن ڪرڻ جي تربيب ۽ تنبيه ڪري ھنن جي احساسن کي قيدي بڻايو ويندو آهي٠ عورتن لاء اھُو به تمام مشڪل آھي، جو ھُو پنھنجي اندر جي احساسن کي شاعري جو روپ ڏئي ھن سماج جي مرد سان ڪلھو ڪلھي سان ملائي بيھاري سگھن! مونکي يقين آھي ته مخدوم آسيه قريشي جي ھن پھرين شاعري کي نئين ذھن کي دل سان قبول ڪيو ويندو، واقعي آسيه“ جي لفظن ۾ قبولڻ جھڙو گھڻو ڪجهه آھي.
ڦُر نه ائين ڪتاب مونکان،
مونکي ٿورو سکڻ ڏي،
بتيءَ نه وسائج سھڻا!
آخري سِٽَ لکڻ ڏي!