شاعري

آخري سِٽ لکڻ ڏي

هن ڪتاب ۾ نزاڪت، سُونهن سان ڀريل نفيس ۽ سھڻن لفظن جي مالها پويل آهي. شاعريءَ جي مڙني صنفن تي تمام خوبصورت طريقي سان فني و فڪري حوالي سان شاعري سرجي وئي آهي. مخدوم آسيہ جي شاعري پڙھي لڳي ٿو تہ ڏات سنڌ جي ھوائن سان خوشبو جيان مھڪندي هن وٽ آئي آھي. آسيہ جي شاعري ڪنوارين جيان ھار سينگار ڪري سونھن ڀري سرھاڻ ٿي آئي آھي! جنھن کي پڙھڻ سان اندر ۾ ھڪ نئون احساس جاڳي ٿو.

Title Cover of book آخري سِٽ لکڻ ڏي

چنڊ ڇو اُڀري نٿو؟؟

هن انڌير نگري ۾،
او جيجل ماءُ،
هيءُ ته ٻڌاءِ؟
ستارو ڀاڳ جو ڇو نڪري نٿو؟
چنڊ ڇو اڀري نٿو؟

هٿ ڏيئي دٻائين ٿي،
ڇو اسان جي وات کي،
راڪاسن جي دوڏن کان،
ڇو ڪونه تون بچائين ٿي؟
رڳو راڳ ڏکن جو ڳائين ٿي،
امان.
ڪو گل ڇو نکري نٿو؟
چنڊ ڇو اڀري نٿو؟

تون همت ائين آن هاري ويٺي،
خواهشون گُهٽي ماري ويٺي،
بس، ڏيئن جان پاڻ ٻاري ويٺي،
تون آخر بغاوت ڇو ڪرين نٿي؟
هر نياڻي تو ڏي نهاري ويٺي،
تون آخر جرئت ڇو ڪرين نٿي؟
معاشرو تڏهن ته سڌري نٿو،
چنڊ تڏهن اڀري نٿو.

آزاديءَ جو ڪڏهن گهلندو واءُ؟
هيءُ ته ٻڌا او جيجل ماءُ؟
ستارو ڀاڳ جو ڇو نڪري نٿو؟
چنڊ ڇو اڀري نٿو...؟؟؟