ڦٽيل پير آهن، لُٽيل خواب آهن،
رکيل زندگيءَ ۾ رڳو سراب آهن.
اچي ڪڏهن هِن شهر اسان جي،
ڏسي وڃ ته ڪيڏا عذاب آهن.
گهڻو وقت ٿيو جو مئخانا ڇڏياسين،
بس تنهنجي اکين ۾ جو شراب آهن.
هاڻ ته اچي وئي وصل جي موسم،
پوءِ به تو وٽ ڇو ايڏا حجاب آهن.
سڄي هن تر تي حڪومت هُنن جي،
هن ڳوٺ جا هو نواب آهن.
گناهه ڇا ڪندا اسان کي ڀلا؟
اسان وٽ الاهي ثواب آهن.
اکيون ڏسڻ به ڏوهه آ ڪبيرو،
اکين تي ڀي چڙهيل نقاب آهن.
هڪ آڪاس وارو ٻيو ڌرتيءَ تي،
مون وٽ ٻه ٻه ماهتاب آهن.
گهورڙئي به محبت ڪئي ڪنهن سان هوندي،
جنهن جي گاڏي تي پيا گلاب آهن.