رنگ نوان
مون وٽ آهن ڍنگ نوان،
نازڪ جند جا،
انگ انگ نوان،
هيءُ نهارون ؟
۽ سلسلا سنگ نوان،
هو خماريل اکيون،
ريشمي ونگ نوان،
زندگي راز آ،
۽ ڦُٽا دڳ نوان،
آسمانن مٿي،
وٰلٰر ۽ وڳ نوان،
مون وٽ آهن ڍنگ نوان.
روح ۾ رنگ نوان.
سلسلا سنگ نوان....!!!
اباڻو ڳوٺ
اباڻو ڳوٺ عجيبن جو،
اباڻي هيءَ وستي جن جي،
لٽيو ويو وطن رقيبن جو،
ڦُري وئي زوريءَ ڇو ڌرتي؟
ازل کان هئي بستي جن جي.
ڪي ڪيئن لٽيا، ڪي ڪيئن لُٽيا،
ڪي ماريا ويا، ڪي لوڌيا ويا.
ڪيئن سولين تي به ته چاڙهيا ويا،
ڪي مقتل جو سينگار ٿيا،
عشق جو عجب اظهار ٿيا،
اڌ هت رهيا، اڌ هُت رهيا.
اڌ هندو ٿيا، اڌ مسلم ٿيا.
سنڌي ته ورهائجي يار! وٰيا!
اي وقت! تو ڪيڏا ڪيسٰ ڪيا!
سنڌ ظلم سهيا بس ظلم سهيا.
پنهنجي وطن ۾ جلاوطن!
هو ائين جيئا.
هو ڪيئن جيئا؟؟
سنڌين جون ڦٽڪا پٺيون ٿي ويون،
سٽڪا، سٽڪا گهٽيون ٿي ويون.
ڪربل، ڪربل، ڪاري رات!
ايڏي يار انڌاري رات؟؟؟
ڏور اڃا ڀي آ پرڀات،
هي سنڌ وطن صليبن جو،
لٽيو ويو وطن رقيبن جو،
اباڻو ڳوٺ عجيبن جو...!!!