الاءِ ته ڇو اندر ۾
هُر کُر هورا کورا.
چنڊ ۾ رهي نه سُونهن،
نه ڪا وندر ورونهن.
خبر ناهي ڇو؟
گيت هن اڌورا،
هُر کُر هورا کورا.
بهارن ۾ ناهي ڪا تصوير،
ڇا ڦِٽي آهي تقدير؟
ڪُڇ ڀلا ڪو؟
اڙي ڄامشورا؟
هُر کُر، هورا کورا.
وري وري اچي سامهون سا صورت،
وساري نه سگهبي اهڙي هوءَ مورت.
ايڏو ياد نه اچ،
ٻڌئي ڪونه ڇورا؟
هُر کُر، هورا کورا.
قصا پڇي پئي پوڙهيءَ کان،
سکر ۽ روهڙي جا.
ٿيندو هوندس سور،
تنهن کي نه جهورا!
الاءِ ته ڇو اندر ۾،
هُر کُر، هورا کورا.