نظم ڪو يا غزل ڪا ته وائي لکان،
هي نه هوُ، هُو نه هِي، ڌُوڙ ڇائي لکان.
دُونهن جان جا هوائن سان وکري وڃي،
سِٽ امر آهه ناهي اها ئي لکان.
سچُ ڪنهن کي به هتڙي وڻي ئي نه ٿو،
سچ ڇڏي ڇو نه هاڻي ٻيائي لکان.
وصل تي ڪيترو ئي لکيو ٿم سڄڻ!
ڏي اجازت ته ٿوري جدائي لکان.
ڇو نه خواجا سرا تي به ٿورو لکان؟
ڇو پني تي رڳو مرد، مائي لکان.
مون خدا کان به ٿوري وٺي هئي رکي،
سوچيان ٿي ته سا ئي خدائي لکان.