هاٿين تي آيا، سوار ٿي،
دل ڪعبي جهڙي ڊاهي ويا.
ڪنهن جا نه ٿي سگهياسين وري،
ائين ته اسان کي چاهي ويا.
ڪڍي ڇڏيائون ڏئي ڌڪا شهر مان،
وهه وا، واهه جو نڀائي ويا.
ٽَڏن پيا پنهنجي مردانگي تي،
ڪالهه ڏٺو مان چوڙيون پي پائي ويا.
آزادي آهي حق عورت جو،
اهڙا بينر کوڙ ورهائي ويا.