رولاڪ مسافر
وقت جي وائڙن ڪانٽن کي
ڪير سمجهائي؟
ته رولاڪ مسافرن جو
ڪو به گهر هوندو ئي ناهي
اسان جلاوطن
پيچرن جا پانڌيئِڙا
ها جي پڇڻو اٿو ته پڇو ؟
جيون ۾ آيل
گهٽ، گهيڙ ۽ گسن جو ڏَس
آواره پنن جي ايڊريس
اسان جي زندگي جو ڏيئو
ماءُ جي پيٽ ۾
وسايو ويندو آهي
اسان جي ڄمڻ تي
اداسين جا پتاشا ورهايا ويندا آهن
هر روخ خواب چِکيا تي چاڙهيا ويندا آهن
آشائون
لٿل سورج سان گڏ
اولهه ۾ لهي وينديون آهن
ساهه جو معصوم پنڇي
سماج جي بي حس اکين آڏان
ڪُٺو ويندو آهي
مُڏي ڪاتي سان
چڱي ناهي رهي مسافري اسان جي
راهون ڏنڀ ڏينديون آهن
رستان ڏنگ هڻندا آهن
اسان جلاوطن پيچرن جا پانڌيئڙا
گهر جو اسان کان پتو نه پُڇ ....!!!