معطلي
2004ع پارٽي جي بُحران جي خاتمي جا ڏينهن آيا. آءٌ وائيس چيئرمين هوس ڪراچي ۾ سياسي سرگرمين کي موٽايوسين. ڌارين جي آبادڪاري خلاف ڪانفرنس، مختلف مسئلن تي احتجاجي مظاهرا، افطار پارٽيون، سياسي ليڪچر، يونٽن ۽ ڪارڪنن ۾ اضافو ٿيڻ لڳو منهنجي ڪراچي جي ٻين ساٿين اعجاز سامٽيو، قاسم چانڊيو، شهيد جي مستقل مزاجي سان هرمهيني سياسي سرگرمين جي ڪري پارٽي جو مورال وڌيو. سماجي لڳ لاڳاپا به بهتر ٿيڻ لڳا.
ان دوران ڪراچيءَ مان بي پناهه وسيلا گڏ ڪياسين. سرڪاري زمينن مان مليل رقم جو پهريان 20 سيڪڙو ۽ پوءِ 60 سيڪرو پارٽي ڏانهن موڪليندا رهياسين. انهن وسيلن مان ڪراچي جي تنظيم تي خرچ ڪرڻ سبب بهتري آئي. منهنجي اندازي موجب 2004ع کان 2010ع تائين ڊاڪٽر قادر مگسي کي پارٽيءَ جي مد ۾ پنج ڪروڙن کان مٿي مليا پر افسوس جو اُهي صرف 10 سيڪڙو پارٽي کي باقي سندس ذات تي خرچ ٿيا. ان عمل ۾ اسان کان به تاريخي غلطي ٿي جو پارٽي جي اداري ۾ ٻڌائڻ بجاءِ سڌو رابطي ۾ هئاسين جنهن سبب ان ڏوهه ۾ گهٽ ۾ گهٽ آءٌ به پاڻ کي برابر جو شريڪ سمجهان ٿو. اهوئي سبب آهي جو پارٽي ڪمزور ادارا بلڪل ناهن قومي ڪارڪن بُک تي پر هڪ شخص معاشي طور سگهارو ۽ طاقتور آهي. (مان انهن وسيلن جا تفصيل پنهنجي ڪتاب ۾ ڏيندس، ڇاڪاڻ جو اخبار جو پرابلم آهي) 20 سالن جي تاريخ ۾ ڪيئي اهڙا مرحلا آيا جو مون پڻ ڪمپرومائيز ڪيو. مثال طور ڊاڪٽر دودو مهيري کي جبري طور اڪيلو ڪرڻ ڪڍڻ ۾ آءٌ به شامل هوس. مثال طور رحيم سولنگي واري حملي تي اسان جو خاموش ٿي وڃڻ وغيره.