لالچ ھجي ته ’سائين سائين‘ ڪجي،
نه ھجي ته ’تون تون‘ ڪجي،
تون تون به ڪجي،
اديب ۽ شاعر به سڏائجي،
ڇا ته شعوري اڏام آھي،
ڇا ته سندر سوچ آھي،
ڇا ته تخليقي سگهه آھي،
اھڙي شعوري اڏام کي،
اھڙي سندر سوچ کي،
اھڙي تخليقي سگهه کي،
مٺل جو سلام آھي،
مٺل جو سلام آھي...
نٽائي نٽائي به،
’ڪاڻ ڪنين جي ڪاڻ‘،
وڃڻو ٿو پوي،
ڪنهن وقت ڪنهن وٽ،
ڪنهن مهل ڪنهن وٽ.
اکيون اڃا صحتمند آھن،
ڪَنَ به اڃا سَرلا آھن،
مسئلو اھو آھي ته:
گرمي تمام گھڻي آھي،
سمجھڻ جي صلاحيت،
گھڻي متاثر ٿي آھي!
ھر سوچ،
سوچيندڙ جي محتاج آھي.
تنھنجي لاءِ،
منھنجي لاءِ،
ھر ڪنھن لاءِ،
ڪو ڪيئن ته ڪو ڪيئن،
ھر ڪوئي،
پنھنجي مرضيءَ سان سوچيندو آھي.