پنج ست راتيون،
اجهي کان،
ٻاھر نه نڪرجو،
نڪرو جي اوھان،
چنڊ کي ڏسي،
ڪو ڪُرڪو نه ڪجو.
مون کان ڇو ٿو پُڇين،
ڪيئن آھي ’مٺل‘؟
منھنجي جي صلاح وٺين،
تون ڪنھن کان نه پُڇ،
’مٺل‘ جي دوستيءَ جو،
حلقو ڏسي وٺ!
عقلِ ڪُل نه آھيان،
نه ئي ڪو سُجھي ٿو!
جيڪو پاڻ کي،
يا ڪنھن ٻئي کي،
عقلِ ڪُل سمجھي ٿو،
ممڪن آھي ته اھو،
عاقل، بالغ، وات وڪيل ھجي،
ان جي مرضي،
ڪنھن کي ڪجهه به سمجھي،
ڪنھن لاءِ ڪجھه به چئي...