”يارِ غار“ حضرت ابوبڪر صديقرضي ﷲ عنہ
مسلمان پھريون اهو آھ مرد، ڪيو پھريون اسلام ان اختيار.
حضرت ابو بڪر صديق رضہ قريش قوم جي بني تميم قبيلي سان واسطو رکندا هئا. سندن نالو عبدالڪعبہ ۽ والد جو نالو قحافہ هو. اسلام قبول ڪرڻ کان پوءِ ﷲ جي رسول ﷺ سندن نالو بدلائي عبدﷲ رکيو. سندن لقب ”ابو بڪر“، ”صديق“ ۽ ”عتيق“ هئا. پاڻ تمام سچو ۽ عمدن اخلاقن وارو هو. پاڻ ڪريم ﷺ جن کان عمر ۾ ڪجهہ مھينا ننڍو هو پر سندن جي وچ ۾ گهاٽي دوستي هئي. مڪي کان مديني هجرت ڪرڻ مھل ساڻن گڏ هئا. حضرت ابو بڪر صديق رضہ کي ”يارِ غار“ پڻ سڏيو ويندو آهي.
پاڻ هجرت مھل ”غارِ ثور“ ۾ رسول پاڪصہ جن سان گڏ ترسيا ۽ هن غار ۾ ڪيترائي سوراخ هئا جيڪي بند ڪرڻ بعد پڻ هڪ سوراخ رهجي ويو جنھن مان هڪ زهريلو نانگ نڪتو تہ حضرت ابو بڪر رضہ ﷲ عنہ جن انھيءَ سوراخ تي پنھنجي پير جي کڙي رکي ڇڏي. نانگ کين وَرَ وَرَ ڏيئي ڏنگڻ لڳو، جو ان جي نڪرڻ جو رستو بند ٿي ويو هو. حضرت ابو بڪر رضي ﷲ عنہ جي گوڏي تي رسول پاڪصہ جن آرامي هئا، سندن آرام ۾ رخنو نہ پوي، اهو چاهيندي حضرت ابوبڪررضہ پير نہ هٽايو. سور وچان جڏهن سندن لڙڪ پاڻ ڪريمصہ جي منھن مبارڪ تي ڪريا تہ رسول پاڪصہ جاڳي پيا ۽ سندن ايمان کي شابس ڏيندي پنھنجي وات جو لعاب مبارڪ سندن کڙيءَ تي هنيائون تہ سور ختم ٿي ويو.
حضرت ابو بڪر صديقرضہ جي نياڻي عائشہ بنت ابو بڪررضہ، رسول پاڪصہ جي نڪاح ۾ آئي جا سڀني ازدواج (گهروارين) ۾ ننڍي، خوبصورت ۽ ديندار بيبي هئي. حضرت عائشہ رضہ کان ڪيتريون ئي حديثون پڻ روايت ڪيل آهن. حضرت ابوبڪر صديقرضہ وڏو واپاري ۽ دولتمند هو، اسلام جي ترقي ۽ واڌاري لاءِ هن پنھنجو پورو مال ﷲ جي راھ ۾ قربان ڪري ڇڏيو. ڪن موقعن تي تہ هو گهر جو سمورو سامان کڻي اچي پيش ڪندو هو.
رسول پاڪصہ جي هن دنيا مان رحلت ڪرڻ کان پوءِ مسلمانن يڪراءِ ٿي حضرت ابو بڪر صديقرضہ کي پنھنجو خليفو چونڊيو، هُو مسلمان اُمت جو پھريون خليفو سڏجي ٿو. خليفي مقرر ٿيڻ کان پوءِ پاڻ هڪدم نبوت جي ڪوڙن دعويدارن تي چڙهايون ڪري کين سيکت ڏني، ايتري تائين جو اهي توبھہ تائب ٿيا. زڪواۃ نہ ڪڍندڙن ۽ اسلام جي حڪمن تي عمل نہ ڪندڙن خلاف بہ جھاد ڪيائين. حضرت ابو بڪر صديقرضہ رومين ڏي جنگ لاءِ لشڪر موڪليو. ان کان سواءِ ايران ۽ دمشق ڏي پڻ فوجون موڪليائين. اهڙيءَ طرح سندن حياتيءَ ۾ ڪجهہ ملڪ فتح ٿيا تہ وفات جو وقت اچي پھتو. 63 سالن جي عمر ۾ سومر ڏينھن 12 جمادي الاول تي سن 13 هجري عيسوي سال 624ع تي وفات ڪيائون. سندن خلافت جو عرصو ٿورو، پر انصاف وارو دور هو. پاڻ رسول پاڪ ﷺ جن جي ڀر ۾ ئي مديني پاڪ ۾ دفن ٿيل آهن.