رت ۽ آزادي
سڀني راڄن سان وڙهيس، پکي پکڻ رنجايم، هي معتبر وري ڪير آهي، جيڪو ٻه حصا ٿو کڻي، اَڙي ڪڍ ڏلهي مان هٿ، ڇورا مڙس ٿيو. ڇڏيو پوڙهن جي پچر، هن وڌو ڪهاڙي ۾ هٿ، سڀ وائڙا ٿي ويا. هڪڙي پوڙهي اچي کاڏي کان هٿ وڌس، ’ڏس پٽ ڏاهو ٿي.‘ چاچا، مونکي نه روڪ زندگي بکون ڪڍندي ڪاڙهي ۾ سڙندي، دانگيءَ جو ترو ٿي ويئي آهي، مونکي ڇڏ.... مونکي ڇڏ، هي تنهنجو منهنجو صدين کان دشمن آهي، مس مس ته رت ٽهيڪو آهي، اُن کي ٿڌو نه ڪر، جت سنڌو جو پاڻي، محنت، زندگي ڏيئي سگهن ٿا، اُتي اسان جو رت پنهنجو حق ضرور وٺي سگهي ٿو. چاچا مونکي ڇڏ.... مونکي ڇڏ..... مونکي..... نه روڪ.