قسط 4
ايف بي آئي جي هڪ ايجنٽ هن جي لاءِ ٿامسن جي ڪار جو دروازو کوليو. هو ٽيئي ڪار ۾ ويهي رهيا. ڪار رواني ٿي، ڪجهه دير خاموشي رهي پوءِ ٿامسن چيو، “آئون بيڪسٽر جو وڇوڙو شدت سان محسوس ڪندس، تون تصور به نٿو ڪري سگهين ته اسين پاڻ ۾ ڪيترو نه ويجها هئاسين. هن سان ڪچهري ڪندي مونکي بي حد خوشي ٿيندي هئي.”
“هائو! ڪرنل بيڪسٽر سٺو ماڻهو هو.” هيري ايڊورڊ چيو، هو ڊائريڪٽر جي ها ۾ ها ملائڻ جو عادي هو. کيس ٿامسن جو پڙاڏو قرار ڏنو ويندو هو.
“آئون به کيس مس ڪندس.” ڪرسٽوفر چيو .”هن جي ڪري ئي اڄ آئون هن هنڌ تي آهيان.”
“مونکي افسوس ان ڳالهه جو آهي ته هو 35هين ترميم جي منظوري ڏسي نه سگهيو. ان ترميم تي هن وڏي محنت ڪئي هئي. ماڻهون ان جو ڪريڊٽ صدر کي ٿا ڏين، پر حقيقت ۾ ترميم ڪرنل جو ڪارنامو آهي. ڪرنل کي موسٽ ارجنٽ ڪم قرار ڏيندو هو.”
لفظ “ارجنٽ” تي ڪرنل ڇرڪيو، اسپتال ۾ پادريءَ به اهوئي چيو هو ته ڪرنل بيڪسٽر هن سان ملڻ کي اهم ۽ ضروري چيو هو. ان جو مطلب اهو ٿو ته ڳالهه 35هين ترميم بابت به ٿي پي سگهي. ڪرسٽوفر جي لاءِ اهو ڳجهه نبيرڻ بي حد ضروري هو. هن ٿامسن کان شروعات ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ کيس سڄي ڪهاڻي ٻڌايائين. “پر منهنجي پهچڻ کان ڏهه منٽ اڳ ڪرنل گذاري چڪو هو.”
“هونهه! عجيب ڳالهه آهي.” ٿامسن ڪنڌ ڌوڻي چيو، “توکي خبر نه پئي ته اها اهم ڳالهه ڪهڙي هئي.” “اهوئي ته مسئلو آهي. ڪرنل مرڻ کان اڳ فادر ڊوسڪي سان ڳالهايو هو. پر فادر ڊوسڪي مونکي ڪجهه ٻڌائڻ جي لاءِ تيار نه آهي. هن جي خيال ۾ اهو اعتراف جي سڳورپ جو مسئلو آهي.” ڪرسٽوفر ٻڌايو. “هاڻ آئون سوچي رهيو آهيان ته ان سلسلي ۾ تون منهنجي مدد ڪري سگهين ٿو. مونکي يقين آهي، ڳالهه منهنجي ڪم بابت ئي هوندي. ممڪن آهي ته ان سلسلي ۾ تنهنجي به ڪرنل سان ڪا ڳالهه ٻولهه ٿي هجي. آئون وڏي مونجهاري ۾ آهيان.”
ٿامسن ڪجهه گهڙيون شوفر جي پٺ کي گهوريندو رهيو پوءِ چيائين. “مُنجهي ته آئون به پيو آهيان. مونکي ياد نٿو پوي ته ڪرنل بيماريءَ کان اڳ مونسان خاص موضوع تي ڳالهه ٻولهه ڪئي هجي. آئون ته فقط ايترو ڄاڻان ٿو ته هو 35هين ترميم کي جلد منظور ڪرائڻ جو خواهشمند هو.ڇو ته هن جي خيال ۾ ان ۾ ئي ملڪ ۽ قوم جي بقا هئي. ٿي سگهي ٿو ته هو ترميم جي سلسلي ۾ توکي ڪجهه ٻڌائڻ چاهيندو هجي ..... مثال طور ترميم جي اهميت.”
“ٿي سگهي ٿو ته ائين هجي، پر مرڻ مهل به هن مون سان ڳالهائڻ کي ارجنٽ قرار ڏنو هو. آئون فادر ڊوسڪيءَ کان ڳالهه ڪڍڻ جي هڪ ٻي ڪوشش ڪرڻ جو سوچي رهيو آهيان.”
هيري ايڊورڊ اڳيان جهڪندي چيو. “اجايو وقت وڃائيندين تون پادرين کي نٿو سڃاڻين. انهن کان ته فقط خدا ئي ڪجهه ڪڍائي سگهي ٿو. بندي جي ڪهڙي مجال.”
“هيري ٺيڪ پيو چوي.” ٿامسن تائيد ڪئي. پوءِ دري مان ٻاهر ڏسندي چيو. “واهه! اسين انصاف کاتي پهچي وياسين ...... گهر اچي ويو.”
ڪرسٽوفر ڪار مان لهندي ٿامسن جو ٿورو مڃيو. هو آفيس ڏانهن وڌيو ئي مس جو ٿامسن کيس سڏيو. ڪرسٽوفر مڙي پويان ڏٺو. “تون سامان وغيره ٺاهي وٺ ........ متان ايندڙ هفتي توکي ڪيليفورنيا وڃڻو پوي.”
“آئون تيار رهندس.” ڪرسٽوفر وراڻيو ۽ اڳيان وڌي ويو. ڊائريڪٽر جي ڪار اڳيان وڌي ويئي. رستي جي ٻئي پاسي ايف بي آءِ جي “ايڊگر هو ور بلڊنگ” هئي. ڪار مان لهڻ کانپوءِ ٿامسن هيريءَ کان پڇيو، “تنهنجو ڪهڙو رايو آهي؟ بيڪسٽر، ڪرسٽوفر کي ڇاٿي ٻڌائڻ چاهيو.؟”
“آئون ڇاٿو چئي سگهان چيف.”
“ٿي سگهي ٿو ته آخري وقت ۾ ڪرنل جو ضمير جاڳي پيو هجي. هو دل جو بار هلڪو ڪرڻ جي چڪر ۾ هجي.”
“ٿي سگهي ٿو، پر حتمي طور تي ڪجهه به چئي نٿو سگهجي. هونئن اهو چڱو به ٿيو. جو هن جي ڪرسٽوفر سان ملاقات ٿي نه سگهي... هو ڪجهه چئي نه سگهيو.”
“ٿي سگهي ٿو ته هن ڪجهه چيو هجي........ ڪرسٽوفر ٻڌايو ته هن پادريءَ سان ڳالهايو هو.”
“توکي خبر آهي چيف ته مرڻ واري کي فقط پنهنجي عاقبت جو فڪر هوندو آهي. هو پنهنجي ڪم بابت ڳالهه ٻولهه نه ڪندو آهي، هن فقط پنهنجي گناهن جو اعتراف ڪيو هوندو.”
“آئون فقط ايترو ڄاڻان ٿو ٿو ته ڪرنل جي دل ۽ دماغ تي ٻوجهه هو ۽ هو اهو هلڪو ڪرڻ جي لاءِ بي تاب هو. آئون ڄاڻڻ ٿو چاهيان ته هن پادريءَ کي ڇا چيو آهي.”
هيري کنهاڪار ڪندي چيو، “اهو ته ڏاڍو ڏکيو ڪم آهي. پادرين کان اهڙيون ڳالهيون ڪڍڻ بي حد ڏکيو آهي.”
“اسين ڏکين ڪمن جي لاءِ ته آهيون هيري. اسان ماڻهن جو ڪم ماڻهن کان معلومات ڪڍڻ ئي ته آهي. خاص ڪري اهڙي صورت ۾ جڏهن ان معلومات مان حڪومت کي خطرو هجي. توکي ديول وڃڻو پوندو، پادري کان دوستاڻي نموني پُڇڻ جي ڪوشش ڪر. پر جيڪڏهن سڌي نموني نٿو مڃي ته پوءِ اسانکي ڪا اٽڪل سوچڻي پوندي هيري. اهو ڪم فوري طور ٿي وڃڻ گهرجي.”
“چيف توکي خبر آهي ته آئون هر ڪم ڪري سگهان ٿو. پر ان ڪم ۾ ڪاميابيءَ جو امڪان ڪونهي.”
“نه ائين ڪونهي! تون فادر سان ملڻ کان اڳ هن بابت جاچ ڪري ڏس...... هر شخص جي زندگي جا ڪجهه راز هوندا آهن. پادري به انسان هوندا آهن. پهرين هن جو راز معلوم ڪر..... ۽ پوءِ کائنس خاموشي جي قيمت معلومات جي سڪن ۾ وٺڻ جي ڪوشش ڪري..... ناڪاميءَ جو ته سوال ئي پيدا نه ٿو ٿئي.”
“اوڪي چيف...... سمجهو ته ڪم ٿي ويو.” هيريءَ ڪنڌ ڌوڻيندي چيو.
•