قسط 20
برسات رڪجي چڪي هئي. هوا ۾ تازگي هئي، ڪرسٽوفر گهرا ساهه کنيا ۽ وڏيون ٻرانگهون ڀريندو اڳتي وڌندو رهيو. فتح منديءَ جي احساس هن جي نس نس ۾ بجلي جي لهر ڊوڙائي ڇڏي هئي. کيس احساس هو ته ڪم بي حد ڏکيو آهي. پر ڪاميابي جو امڪان به موجود آهي.
يونين اسٽيشن ۾ گهڙندي ئي هن نيوز اسٽينڊ جو رخ ڪيو ۽ “واشنگٽن اسٽار” جو تازو شمارو خريد ڪيو. ملاقات اسٽيشن جي انتظارگاهه ۾ طئي ٿي هئي. اها جاءِ محفوظ هئي، ڇو ته ٿامسن جي دور ۾ ايف بي آءِ جا اينجٽ ٽرينن جي بدران هوائي جهاز ۾ سفر ڪرڻ لڳا هئا. اوريان وڃڻون هوندو هئن ته هيلي ڪاپٽر استعمال ڪندا هئا.
ڪرسٽوفر ويهڻ جي لاءِ اهڙي ڪرسي چونڊي، جيئن اسٽيشن جو داخلي دروازو هن جي نظرن جي سامهون رهي، پوءِ هن اخبار کولي ۽ ان تي نظرون ڄمائي ڇڏيون. هن اخبار نه پي پڙهي، پر اخبار جي مٿان هن جون نظرون اسٽيشن جي داخلي دروازي جو جائزو وٺي رهيون هيون. کيس گهڻو انتظار ڪرڻو نه پيو. ڪجهه منٽن کانپوءِ ٽوني هيرس اسٽيشن ۾ داخل ٿيو. هن به اخبار خريد ڪئي ۽ ڪرسٽوفر کان ڪجهه پرڀرو ڪرسيءَ تي ويهي رهيو.”اهو ته ڪمال ٿي ويو. هن اخبار کوليندي چيو. “ان ڇوڪري رڪي جو ٽيپ ايترو ڪار آمد ٿي سگهي ٿو.”
“رڪي جي دعويٰ آهي ته رڪارڊنگ بلڪل صاف هئي ۽ مونکي ان تي ڪو به شڪ ڪونهي.”
“ٽيپ جي سڃاڻپ ڪهڙي آهي؟”
“ڪيسٽ تي اي جي جي جنوري لکيل آهي. اها ڳولهڻ ۾ ڪا گهڻي تڪليف نه ٿيندي.”
“تو زبردست ڪم ڪيو آهي.” ٽوني هيرس خوش ٿي ويو.
“مسئلو ڪيبنٽ جي سڃاڻپ جو ڪونهي. ان کي حاصل ڪرڻ جو آهي. آئون اهو ٻڌائي چڪو آهيان ته ڪيسٽ بيڪسٽر جي فائلنگ ڪيبينٽ جي مٿينءَ خاني ۾ آهي.”
“مون به ڪم ڪيو آهي. ٿامسن رات جو پوڻين نوين بجي تائين پنهنجي آفيس ۾ رهندو. پوءِ هو نيويارڪ جي فلائٽ پڪڙيندو. اتان کان هو سان فرانسسڪو ۽ پوءِ ڪار جي ذريعي سڪرامنٽو ويندو. يعني هن جي آفيس خالي هوندي. اسانکي جيئن ئي آسمان صاف هئڻ جو اطلاع ملندو، اسين ڏهين اسٽريٽ واري دروازي مان ايڊگر هوور بلڊنگ ۾ داخل ٿينداسين. رات جي ڊيوٽي تي اسانجو همراهه هوندو. هو اسان سان سهڪار ڪندو. اسانکي ٿامسن جي آفيس جو دروازو کليل ملندو.”
“پر بيڪسٽر جي ڪيبينٽ ته بند پئي هوندي.” ڪرسٽوفر اعتراض ڪيو.
“تون ان جو اُلڪو نه ڪر. اها آئون سولائي سان کولي وٺندس. آئون به ايف بي آءِ جو سکيا ورتل آهيان ۽ پوءِ مون توکي ٻڌايو نه ته مون پنهنجي حصي جو ڪم ڪيو آهي.”
“واهه!” ڪرسٽوفر داد ڏيندي چيو.
“هاڻ آئون توکي ڪيرن جي باري ۾ ٻڌائيندس. ته جيئن تون مطمئن ٿي وڃ.” ٽوني چيو. ڪرسٽوفر پاڻ سنڀاليو “جميءَ ڪيرن کي ڳولي ورتو آهي. هو فورٽ ورٿ ۾ آهي ۽ ٺيڪ ٺاڪ آهي.”
“آهي ڪٿي؟”
“اهو ته جمي نه ٻڌايو، پر تون الڪو نه ڪر ۽ ٻڌ! اسان ٿامسن جا فائيل چيڪ ڪري ورتا آهن. اسانکي ٿامسن جي شاهد بابت خبر پئجي ويئي آهي. انجو نالو ايڊلاررڪ آهي. هينئر هوءَ ڊلاس ۾ ٿي رهي. تو ڪڏهن اهو نالو ٻڌو آهي؟”
“نه! ڪيرن ڪڏهن ان جون ذڪر ڪو نه ڪيو.”
“هو پارٽ ٽائيم هائوس ڪيپر هئي. ڪيرن جي ريگولر هائوس ڪيپر... موڪل ڪندي هئي، ته ايڊ لا ان جي جاءِ تي ڪم ڪندي هئي. جمي اڄ هن سان گڏبو. ان جي رپورٽ ملڻ تي توکي وڌيڪ ٻڌائي سگهندس.”
“پر اسين گهر ته نه هونداسين.”
“جمي کي خبر آهي هو ڏهين بجي کانپوءِ فون ڪندو. تون نه هوندين ته هو وقفي وقفي سان ڪوشش ڪندو رهندو. هاڻ تون اڄ جو پروگرام ٻڌ. يارنهن اسٽريٽ تي فلپ ڪيفي آهي. اتان کان ايف بي آءِ جي بلڊنگ ٻه بلاڪ پري آهي. تون مونکي ساڍي اٺين بجي اتي مل.”
“ٺيڪ آهي ڪاش ڪم ٺهي وڃي.” ڪرسٽوفر جي لهجي ۾ تشويش هئي.
“تون اُلڪو نه ڪر. آئون بس اهائي دعا پيو ڪريان ته ٽيپ توقع تي پوري لهي.”
“35هين ترميم سان آر دستاويز جو واسطو بيڪسٽر جو فراهم ڪيل آهي. هن آر دستاويز کي خطرناڪ قرار ڏيندي. اها بي نقاب ڪرڻ جي اپيل ڪئي هئي.”
“بهرحال! ٽيپ اثرائتي ثابت ٿيڻ گهرجي. اها اسانجي آخري اميد آهي. اوڪي ڪرس! هاڻي آئون هلان ٿو. گڊ نائٽ!”
•
ساڍي اٺين بجي ڪرسٽوفر ، فلپ جي ڪيفي جي سامهون موجود هو، کيس پنهنجا اعصاب ڀڄندي محسوس ٿيا، ٽوني هيرس به ٺيڪ وقت تي پهچي ويو، ٻنهي ڪيفي ۾ داخل ٿي برگر گهرايا.
“تون ايترو نروس ڇو آهين ....؟” ٽوني پڇيو، “ڊائريڪٽر ايف بي آئي جي آفيس ۾ وڃڻ جو اهو تنهنجو پهريون موقعو ڪونهي؟”
“ٿامسن جي غير موجودگيءَ ۾ اچڻ جو پهريون موقعو آهي.”
“پر رڪي جي ڪيسٽ هٿ لڳڻ کانپوءِ ته اسانکي فقط اها خبر پوندي ته آر دستاويز ڪٿان ملي سگهي ٿي.” ڪرسٽوفر نڪتو کنيو.
“ڇا به ٿئي ... اهو ٻڌائي ته ڪيسٽ ملڻ کانپوءِ ڇا ڪندين؟”
“جيڪڏهن اها ڪيسٽ واقعي به ايڏي زبردست شاهدي آهي، جيتري بيڪسٽر چئي هئي ته پوءِ هڪدم سڪرامنٽوي ويندس ۽ ڪيلي فورن سينيٽ جي دستور ساز اسيمبلي جي سامهون پيش ٿيڻ جي درخواست ڪندس، آئون ڪميٽيءَ کي ان جي باري ۾ ٻڌائيندس، مون کي اميد آهي ته ان صورت ۾ راند جو پاسو اسانجي حق ۾ پلٽجي سگهي ٿو.”
ٺيڪ آهي، مون کي يقين آهي ته سڀاڻي رات اسين جشن ملهائڻ جي پوزيشن ۾ هونداسين.”
“اها! سڀاڻي رات اڃا پري آهي.”
هو برگر کائڻ کانپوءِ ڪافي پي رهيا هئا جو وان ايلن اچي ويو، هن ميز تي جهڪندي چيو، “آسمان صاف آهي ..... ٿامسن ڏهه منٽ اڳ روانو ٿي ويو آهي.”
ٽوني ڪافي جي پيالي رکي ۽ چيو، “اچ ته هلون!” ۽ بل ادا ڪرڻ جي لاءِ ڪائونٽر تي هليو ويو. ڪجهه گهڙين کان پوءِ هو ٽيئي ڪيفي مان نڪري آيا ۽ ايف بي آءِ بلڊنگ ڏانهن روانا ٿي ويا.
دروازي وٽ پهچي وان ايلن چيو، “آئون پارڪنگ ايريا ۾ ترسندس، ڪا گڙٻڙ ٿي يا ٿامسن واپس آيو ته آئون هن کان اڳ توهان تائين پهچي خبردار ڪندس. گڊ لڪ،” ٽوني هاڪار ۾ ڪنڌ ڌوڻيو ۽ ڪرسٽوفر جو هٿ جهلي بلڊنگ ۾ داخل ٿيو. شيشي وارو دروازو بند هو ۽ اُتي ڪوبه نظر نه پي آيو، پر کين ڏسندي ئي هڪ پاڇو ظاهر ٿيو ۽ هنن جي لاءِ دروازو کولي ڇڏيو. ٽوني ڪرسٽوفر کي اڳيان ڌڪيو ۽ پوءِ خود اندر گهڙيو، دروازو کوليندڙ سرٻاٽ ۾ کيس ڪجهه چيو ٽوني هاڪار ۾ ڪنڌڌوڻيو ۽ ڪرسٽوفر سان گڏ اڳيان وڌي ويو، “اسانکي ستين ماڙ تي پهچڻو آهي ۽ اسين لفٽ استعمال نه ڪنداسين، پر باهه کان بچاءُ واري ڏاڪڻ استعمال ڪنداسين.” هن ڪرسٽوفر کي ٻڌايو.
هو ڏاڪڻيون چڙهڻ لڳا، ٽوني جي رفتار جو ساٿ ڏيڻ ڪرسٽوفر جي لاءِ ڏکيو پي ٿيو، ٽين ليڊنگ تي ٽوني بيٺوهو، جيئن ڪرسٽوفر ساهي پٽي سگهي، ان کانپوءِ هو ستين ماڙ تي پهچي ئي بيٺا، رستي ۾ هنن جي منهن ۾ ڪير به نه پيو، اتي قبرستان جهڙي ماٺ هئي، هنن جي پيرن جي آواز کانسواءِ ٻيو ڪوبه آواز نه هو، نيٺ هو ان دروازي تي پهتا، جنهن جي ٻاهران ٿامسن جي تختي لڳل هئي، ٽوني ان دورازي کي نظرانداز ڪري، پاسي واري دروازي ڏانهن وڌيو، هن دروازي جو ڦيٿو گهمايو، ٿوري ڪوشش کانپوءِ دروازو کلي ويو. اهو ٿامسن جي آفيس جو نجي ڪمرو هو، صوفي جي ڀرسان هلڪي روشني وارو ليمپ رکيو هو ڪرسٽوفر ڪمري جو جائزو ورتو، اتي سڄي سيٽنگ هن جي آفيس جهڙي هئي، ميز بلڪل صاف هئي، ڪمري ۾ ڪابه فائلنگ ڪيبنٽ موجود نه هئي.
“ڪيبنٽ هن جي ڊريسنگ روم ۾ هوندي” ٽوني سرٻاٽ ڪندي چيو ۽ ٻي پاسي کلندڙ دروازي ڏانهن اشارو ڪيو.
هو کليل دروازي مان ڊريسنگ روم ۾ گهڙيا، ٽوني سوئچ بورڊ ڳولهيو ۽ لائٽ آن ڪئي، سامهون ئي ڪرنل بيڪسٽر جي سائي فائلنگ ڪيبٽ موجود هئي. ٽوني هڪ هڪ ڪري خانا چيڪ ڪيا پوءِ هو ڪنهن ماهر ڪلف ٽوڙيندڙ جيان ڪلف تي جهڪي ويو، ڪيبنٽ کلڻ ۾ فقط ٽي منٽ لڳا، پر ڪرسٽوفر جي لاءِ اهي ٽي منٽ ٽن ڪلاڪن جيترا هئا، هن جو صبر جواب ڏئي رهيو هو.
نيٺ ٽوني هيرس اُٿي کڙو ٿيو،”هاڻ هن کي سنڀال “ هن کليل ڪيبنيٽ ڏانهن اشارو ڪيو.
ڪرسٽوفر جي دل ڄڻ ٻاهر ٿي نڪتي، هو ڏڪندڙ قدمن سان اڳيان وڌيو؟ مٿيون خانو کوليائين، ان ۾ ڪيتريون ئي ڪيسٽون پيون هيون، پر گهربل ڪيسٽ موجود نه هئي، ڪرسٽوفر سڀئي خانا به جانچيا، پر هن جي ڪوشش بيڪار ثابت ٿي، ان مهل پويان آواز اڀريو، جنهن کي ٻڌي هو ڄڻ مفلوج ٿي ويو.
“گڊ ايوننگ مسٽر ڪولنس، اوهانکي وڌيڪ تڪليف جي ضرورت ڪونهي.”
ڪرسٽوفر ۽ ٽوني هيرس هڪ ئي وقت پويان مڙيا، کليل دروازو هاڻ ڀريل هو، دروازي جي خلا هيري ايڊورڊ بيٺو هو، هن جي منهن تي مڪارانه مُرڪ هئي، هن پنهنجو ڪوڏر جيڏو هٿ پکيڙيو: گهربل ڪيسٽ هن جي هٿ جي تريءَ تي رکيل هئي،”حضرات! اوهانکي آر دستايز جي ڳولا هئي نه!؟” هن چيو “اهو هيءَ آهي، آئون چاهيان ٿو اوهين اهو هڪ نظر ضرور ڏسي وٺو” اهو اوهانجو حق آهي، اوهان هن جي ڳولا لاءِ وڏي محنت ڪئي آهي.” اهو چئي هن ڪيسٽ تي زور وڌو ۽ پلاسٽڪ ٽوڙي، ٽيپ کولڻ شروع ڪيو، برائون ٽيپ پٽ تي الجهڻ لڳو.
ڪرسٽوفر آڏي اک سان ٽوني جي هٿ کي کيسي ڏانهن وڌندي ڏٺو، پرهيري ايڊورڊ ان کان اڳ ۾ ريوالور ڪڍي چڪو هو، ريوالور جو رخ ٽوني ڏانهن هو، “مسٽر هيرس! ڪا چريائپ نه ڪج.” هن تنبيهه واري لهجي ۾ چيو، “مسٽر ڪولنس! توهان ٿوري هي ٽيپ سنڀاليو” هن ٽيپ ڪرسٽوفر جي بي جان هٿن ۾ ڏنو ۽ ٽوني جو ريوالور وٺي پنهنجي کيسي ۾ وڌائين، “ايف بي آءِ جي ڊپٽي ڊائريڪٽر ۽ اٽارني جنرل جي غير سرڪاري اسسٽنٽ جي وچ ۾ شوٽنگ جي مقابلي جي خبر سُٺي نه لڳندي.” اهو چئي هن ٽيپ ڪرسٽوفر جي هٿ مان وٺي ڇڏيو، “اوهين آر دستاويز لاءِ ان کان وڌيڪ جا حقدار نه آهيو، وڌيڪ ويجهڙائپ خراب به ٿي سگهي ٿي.” هن باٿ روم جو دروازو کوليو ۽ ٽيپ کي گينڊي ۾ وجهي، نل کولي ڇڏيو.
“هڪ منٽ” ڪرسٽوفر هن جي پويان لڳو،” منهنجي ڳالهه ته ٻُڌ”
“پهرين تون هي آر دستاويز ضايع ٿيندي ته ڏس ......” هيري چيو، ٽيپ تباهه ٿي چڪو هو، هيري اهو فليش ۾ وهائي ڇڏيو، پوءِ ان مان هٿ ڪڍندي چيائين، “هي اوهانجي اميد هو، جيڪو نيٺ گٽر تائين پهچي ويو، هاڻ چئو، ڇا ٿا چئو؟”
ڪرسٽوفر ڏندن سان چپ ڪٽيندو رهيو، هاڻ چوڻ جي لاءِ رهيو به ڇا هو “اچو! جيئن اوهانکي عزت ۽ احترام سان روانو ڪري سگهجي” هيري ريوالور دروازي ڏانهن لهرائيندي اشارو ڪيو، جيستائين ٻئي دروازي مان ٻاهر نه نڪتا، تيستائين هو هنن جي مٿان بيٺو رهيو، “مسٽر ڪولنس! مونکي سمجهه ۾ نٿو اچي ته تون ڪهڙي قسم جو اٽارني جنرل آهين، پر ايترو ضرور ڄاڻان ٿو ته تون ڪڏهن به ايف بي آءِ جو ايجنٽ بڻجي نٿو سگهين ۽ نه سُٺو نه ئي وري خراب، سٺا ايجنٽ ننڍڙي ڳالهه کي به نظرانداز نه ڪندا آهن، تو ۽ تنهنجي ماڻهن گهڻين ٽيليفونن ۽ هنڌن کي جاسوسي جا اوزارن کان آجو ڪري ڇڏيو، پر هڪ هنڌ وساري ويٺا، اڳوڻي اٽارني جنرل بيڪسٽر جي گهر کي. اتي اوهانجي جيڪا رڪي سان ڳالهه ٻولهه ٿي اها اوهانجي اچڻ کان اڳ اسان تائين پهچي وئي، اسانکي اندازوئي نه هو ته ڪو اسان وٽ ايتري خطرناڪ شيءِ آهي، چڱو گڊ نائيٽ.”
ڪرسٽوفر کي شڪست جي احساس ساڻون ڪري ڇڏيو هو، اهو ٻُڌي اڃا به شڪست جو احساس وڌيڪ ستائڻ لڳس.
“ورنن ٿامسن جي ماءُ سان حنا بيڪسٽر تنهنجي اچڻ جو ذڪر ڪيو هو اسان اوهانجي اتي پهچڻ کان اڳ ۾ ئي سڀ بندوبست ڪري ڇڏيا، اوهان سمجهي ويا، يا نه؟”
•
ڪرسٽوفر، ٽوني هيرس ۽ وان ايلن بي حد مايوس ۽ ٿڪل ٿڪل ڪرسٽوفر جي گهر پهتا. رستي ۾ٽئي خاموش رهيا، ٽئي سوڳوار ويٺا هئا. گهر پهچندي ئي ڪرسٽوفر چيو “سڀاڻي هي ملڪ هنن جوهوندو.”
“لڳي ته ائين ٿو.” ٽوني هيرس چيو
“۽ اسين ڪاميابي جي ڪيترو نه ويجهو پهچي ناڪام ٿيا آهيون.”
ڪرسٽوفر ٿڌو ساهه کڻي چيو، “آر دستاويز منهنجي هٿ ۾ هئي، هاڻ ته بس شراب ۾ تڙڳڻ تي دل ٿي چوي.”
“بلڪل! هاڻ ٻيو رکيو به ڇا آهي؟... هلو ته ڪنهن بار ۾ هلي ويهون.” وان ايلن چيو
اُهي ٽئي نڪرڻ وارا هئا، جو فون جي گهنٽي وڳي، ڪرسٽوفر هٿ وڌائي فون کنئي،” ڪرسٽوفر ڪولنس اسپيڪنگ” هن مائوٿ پيس ۾ چيو
“آئون جمي پيو ڳالهايان، تنهنجي لاءِ هڪ سٺي خبر آهي، آئون تفصيل ۾ ته نه ويندس ... مختصر ٻڌي وٺو ... ٿامسن جو اوهانجي زال جي ڪيس جي سلسلي ۾ نئين شاهد جي دعويٰ غلط هئي، آئون خود ايڊ لازر ڪمان سان ڳالهائي آيو آهيان ۽ اوهانجي زال جي باري ۾ ٿامسن جيڪا بڪواس ڪئي هئي، اهو سڀ ڪوڙ هو.”
ڪرسٽوفر سک جو ساهه کنيو”خدا جو شڪر آهي.”
“مون ايڊ لاڪ کي پنهنجي پاران تحفظ جي حفاظت ڏئي زبان کولرائي. هن مڃيو ته ٿامسن کيس بليڪ ميل ڪري پنهنجي بيان ڏيڻ تي مجبور ڪيو هو. مون وٽ ايڊل جو لکت ۾ بيان موجود آهي، هاڻ ته اُبتو ٿامسن کي ئي جواب ڏيڻون پوندو .... اوهين چئو ته معاملي کي اڳيان وڌايان.”
“نه، مون کي فقط ڪيرن جو خيال هو..... ڪيرن ڪٿي آهي.”
“هوءَ هتي مون سان گڏ آهي ... ساڻس ڳالهايو....”
ٻي گهڙي ڪيرن جو ٻهڪندڙ آواز ٻڌڻ ۾ آيس، پوءِ هوءَ خوشيءَ جي ڪري روئڻ لڳي. ڪرسٽوفر کيس آٿت ڏني، ڪجهه گهڙين کانپوءِ ڪيرن پاڻ کي سنڀاليو” ڪرس ڊارلنگ! هاڻ تون استعيفيٰ ڏيئي ڪيلي فورنيا وڃي سگهين ٿو، هاڻ تون ترميم جي خلاف وڙهي سگهين ٿو..... ويندين نه؟”
“گهڻي دير تي چڪي آهي پياري! ٿامسن کٽي چڪو آهي.” ڪرسٽوفر چيس ۽ ٿڪل لهجي ۾ سڄو تفصيل ٻڌايائين “آر دستاويز جي تباهي کانپوءِ اسين جنگ هارائي چڪا آهيون.” هن چيو
ٻئي پاسي خاموشي ڇانئجي وئي، ڪرسٽوفر ڪيترائي ڀيرا ڪيرن کي سڏيو، پوءِ ڪيرن جو زندگي سان ڀرپور آواز ٻُڌڻ ۾ آيو، “تون ڪجهه وساري رهيو آهين، توکي ان ڪيسٽ جي ڪاپي ملي سگهي ٿي.”
ڪرسٽوفر چڪرائجي ويو، ڳالهه هن جي سمجهه ۾ نه آئي،” ڪهڙي ڪاپي .... ڇا پئي چوين؟”
“ياد ڪونه اٿئي... ان رات ٿامسن جي سوانح لکندڙ .... ڇا آهي هن جو نالو؟”
“ينگ !” ڪرسٽوفر وچ ۾ ڳالهايو.
“ها، مسٽرينگ ٻڌايو هو ته ٿامسن پنهنجي سوانح لکڻ جي سلسلي ۾ ڪيتريون ئي ڪيسٽون ۽ ڪاغذ ڪاپي ڪرڻ جي لاءِ ڏنا هئا. ان هن ۾ ڪرنل بيڪسٽر جا ڪاغذ ۽ ڪيسٽون به هيون.”
ڪرسٽوفر کي ڄڻ ڪنهن ڏنگ هڻي ڪڍيو “ها..... ها..... ها.... اهو ممڪن ته آهي، بلڪه يقيني آهي. آئون اجهو چيڪ ٿو ڪريان .... توسان هتي ئي گهر ۾ ملاقات ٿيندي.”
•