قسط 9
هوٽل جي آپريٽر هن جي فرمائش تي چوٿين ماڙ تي اولن ڪيف جي ڪمري ۾ فون ڪئي، ٻي گهڙي اولن ڪيف ڪرسٽوفر کي مخاطب هو.
“اوهان ماني کاڌي آهي؟” ڪيف پڇيو.
“سڄو ڏينهن ٿي ويو آهي. هڪ گروهه به پيٽ ۾ نه وڌو اٿم. ڇا اوهين ان سلسلي ۾ ڪا آڇ پيا ڪريو.” ڪرسٽوفر بي تڪلفيءَ مان پڇيو.
“هائو! اوهين مٿي هليا اچو، آئون ماني گهرايان ٿو.” ٻي پاسان جواب مليو. “اسين تنهنجي اوسئيڙي ۾ آهيون”.
“اسين” تي ڪرسٽوفر ڇرڪيو، هو فقط ڪيف سان ملڻ جي لاءِ آيو هو. هاڻ خبر پئي ته اڪيلو ڪونهي. پوءِ ڪرسٽوفر چيو، ٿي سگهي ٿو ته ڪيف جي زال ۽ ٻارڙا به هجن. پر ڪمري ۾ پهچي خبر پيس ته ڪيف کان سواءِ ٻه ٻيا همراهه به ڪمري ۾ موجود آهن. ڪيف جي چپن تي دوستانه مرڪ هئي، هن گرم جوشي سان ۽ جوش سان هٿ ملايو. پوءِ هن پنهنجي ٻنهي ساٿين جو تعارف ڪرايو. اهي ٻئي اسيمبلي ميمبر هئا. هڪ جو نالو ٽوبي ۽ ٻي جو باڪر هو.
رسمي ڳالهه ٻولهه کانپوءِ ڪيف چيو، “مونکي اوهانجي ٿڪاوٽ جو احساس آهي، تنهن ڪري وقت نه وڃائيندس ته جيئن جلد ئي اوهانجي جند ڇٽي سگهي.”
“آئون ٿورائتو رهندس. مون ڏاڍو مصروف ڏينهن گذاريو آهي. هاڻ ٿڪ سبب چري به نٿو سگهان.”
“ جيڪو ڪجهه چوندس، اهو اوهان سميت ڪمري ۾ موجود سڀني ماڻهن جي لاءِ اهم هوندو.” اولن ڪيف چيو، سينٽر پال هلرڊ، ڪنهن حد تائين اوهانکي ٻڌايو هوندو. پر آئون جيڪو ڪجهه چوندس، اهو منهنجو خيال آهي ته اوهانجون اکيون کولڻ لاءِ ڪافي نه هوندو.”
“هائو! پال هلرڊ ڪجهه ٻڌايو ته هو، “ڪرسٽوفر چيو ۽ ياد ڪرڻ جي ڪوشش ڪيائين پر بک ۽ ٿڪاوٽ هن جي دماغ جي ڦرهيءَ تان سڀ ڪجهه ڊاهي ڇڏيو هو.
“پال مونکي يقين ڏياريو هو ته اوهان سان کلي ڳالهائي سگهجي ٿو.” ڪيف چيو، ڪرسٽوفرهاڪار ۾ ڪنڌ ڌوڻيو. ڪيف چيس. “مسٽر ڪولنس! اوهين جيڪو ڪجهه ٻڌندا اهو خوشگوار ڪونهي.”
ڪرسٽوفر جي لاءِ اهو واڌارو غير متوقع هو. “اوهين جيڪو چوڻ ٿا چاهيو، اهو کلي چئو.”
“آئون اهو ٻڌائڻ چاهيان ٿو ته اسين ٽيئي.... هن پنهنجي ساٿين ڏانهن اشارو ڪري چيو، “اسيمبلي جا گهڻا تڻا ميميبر وات کولڻ کان لنوائين ٿا. ان جو سبب اهي هٿڪنڊا آهن. جيڪي اوهانجو کاتو ڪيليفورنيا ۾ 35هين ترميم منظور ڪرائڻ جي لاءِ اختيار ڪري رهيو آهي.”
“ڪهڙا هٿڪنڊا؟” ڪرسٽوفر پڇيو. “مون اڃا تائين ڪنهن به اسيمبلي ميمبر تي ڪو به دٻاءَ نه وڌو آهي. اوهانکي منهنجي ڳالهه تي يقين ڪرڻ گهرجي.”
“ٿي سگهي ٿو اوهانکي خبر نه هجي.” ٽوبيءَ مداخلت ڪئي. “پر اوهانجي کاتي جو ڪو فرد اسيمبلي جي ميمبرن کي ڊيڄارڻ جي ڪوشش ڪري رهيو آهي.”
“مون چيو ته مونکي اهڙي ڪنهن به ڳالهه جي خبر ڪونهي. هونئن به مبهم الزامن مان ڪهڙو فائدو. اوهانکي جيڪو ڪجهه چوڻو آهي اهو کلي ڪري چئو.” ڪرسٽوفر جو لهجو خراب ٿي ويو.
ڪيف پنهنجي ساٿين ڏانهن تائيد طلب نظرن سان ڏٺو ۽ چيو.
“ٺيڪ آهي، هاڻ اسين کلي ڳالهايون ٿا. شروعات اوهانجي ڏوهن جي انگن اکرن واري رپورٽ کان ٿا ڪريون. ايف بي آئي حقيقي انگن اکرن کي وڌائي چڙهائي پئي پيش ڪري ته جيئن ڪيليفورنيا جا ماڻهو ۽ اسميبلي ميميبر ڏوهن جي وڌندڙ رجحان کان ڊڄي 35هين ترميم کي قبول ڪري وٺن. آئون هيستائين چوڏهن پوليس چيفس سان ڳالهائي چڪو آهيان. هو سڀ حيران آهن ته ايف بي آءِ انگ اکر وڌائي چڙهائي ڇو پئي پيش ڪري. ايئن هو سندن ساک خراب پئي ڪري.”
ڪرسٽوفر کي، ڪيف جي لهجي ڪنبائي ڇڏيو. “اهو بي حد سخت الزام آهي.” هن ڪنڌ ڌوڻيندي چيو. “اوهان وٽ انهن پوليس چيفس جو لکت ۾ بيان آهي؟”
“ڪونهي، هو ان حد تائين وڃڻ جي لاءِ تيار ڪونهن. هو ايف بي آئي سان مهاڏو اٽڪائڻ نٿا گهرن. هنن مون سان اها ڳالهه اڳواٽ ئي ڪئي ته کين پنهنجو پاڻ کي ائين نااهل ثابت ڪرڻ سٺو نه لڳو، پر هو ايف بي آئي جي خلاف وڃڻ نٿا چاهين. نه مسٽر ڪولنس! لکت ۾ بيان ملڻ ممڪن ڪونهي. اوهانکي اسانتي ڀروسو ڪرڻو پوندو. جيئن اسان اوهان تي ڪيو آهي.”
“آئون ڀروسو ڪرڻ جي لاءِ تيار آهيان. پر ڊائريڪٽر ٿامسن اها ڳالهه نه مڃيندو. اوهين منهنجي پوزيشن سمجهڻ جي ڪوشش ڪريو. بنا ڪنهن ثبوت جي آئون ٿامسن ۽ هن جي سڄي کاتي کي للڪاري نٿو سگهان.”
“آئون لکت ۾ بيان وٺڻ جي ناڪام ڪوشش ڪري چڪو آهيان.” ڪيف چيو. “اهو ناممڪن آهي.”
“ٿي سگهي ٿو ته منهنجي ڪوشش ڪامياب وڃي. آئون بهرحال اٽارني جنرل آهيان، اوهين مونکي هنن جا نالا ڏيو، آئون پاڻ سان ڳالهائيندس.” ڪرسٽوفر چيو.
“هيئنر ئي وٺو!” ڪيف پنهنجو بريف ڪيس کوليو. ان گهڙي دروازي تي ٺڪ ٺڪ ٿي ويٽر ڪرسٽوفر جي لاءِ ماني کڻي آيو هو. ڪرسٽوفر جي بک ختم ٿي چڪي هئي. پر پوءِ به وڌيڪ ڪمزوري کان بچڻ جي لاءِ ٻه ٽي گرهه کڻڻ مناسب سمجهيائين. ڪيف بريف ڪيس مان نوٽ بوڪ ڪڍيو ۽ ان مان ٽي صفا ڦاڙي ڪرسٽوفر ڏانهن وڌايائين “هي انهن جا نالا، فون نمبر ۽ ايڊريسون آهن. منهنجو خيال آهي ته هو لکت ۾ بيان اوهانکي به نه ڏيندا. بهرحال، آئون اوهانجي ڪاميابيءَ لاءِ دعاگو آهيان.”
“آئون ڪوشش ڪندس.” ڪرسٽوفر گرهه کڻندي چيو.
“مسئلو هي آهي ته اوهانجي کاتي جا ڪجهه ماڻهو ڪيلفورنيا ۾ دهشت پکيڙڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن. هنن اهو پڪو پهه ڪري ورتو آهي ته هو 35هين ترميم ضرور اسانجي نڙيءَ کان هيٺ لاهيندا. پوءِ ڀلي کين شرافت ۽ ديانت جو خون ڇو نه ڪرڻو پوي.” ڪرسٽوفر ڇرڪيو. پر ڪيف پنهنجي ڳالهه جاري رکي. “هاڻ اوهانکي جيڪو ڪجهه ٻڌائڻ وارو آهيان، اها بي حد مڪروهه پر سچي حقيقت آهي. ڳالهه فقط انگن اکرن ۾ گڙ ٻر ڪرڻ تائين ڪونهي. هو اسانجي زندگيءَ ۾ گڙ ٻڙ ڪري رهيا آهن. هو اسانجي لاءِ بحران پيدا ڪري رهيا آهن.”
ڪرسٽوفر پاڻ سنڀاليو. “اوهانجو مطلب ڇا آهي؟”
“ايف بي آئي وارا اسانکي بليڪ ميل ڪرڻ کان به نٿا مڙن.”
لفظ “بليڪ ميل”ڪرسٽوفر کي ڏڪائي ڇڏيو. کيس فادر ڊوسڪي سان پنهنجي ملاقات ياد اچي وئي. هن به اهائي شڪايت ڪئي هئي. هاڻ ڪيليفورنيا اسيمبلي جا ميمبر به اهو ئي چئي رهيا آهن.
“هو ڏاڍي هوشياري ۽ چالاڪيءَ سان بليڪ ميل ڪري رهيا آهن، هنن جي نشاني تي اهي اسيمبلي ميمبر آهن، جيڪي 35هين ترميم جي سلسلي ۾ ٻڌتر جو شڪار آهن، ۽ اڃا تائين فيصلو ڪري نه سگهيا آهن ۽ جيڪي سولو نشانو آهن.”
“سولو نشانو؟”
“هائو! اهڙا ميمبر جن جي زندگي کليل ڪتاب نه آهي ۽ جيڪي ان کي کليل ڪتاب بنائڻ به نه ٿا چاهين. هو ويچارا نه احتجاج ڪن ٿا ۽ نه وري ڪو فرياد، بار ڪر ۽ ٽوبي جو مثال اوهانجي سامهون آهي. هي ايف بي آئي تي ڪو الزام به ناهي، فقط ان ڪري ته بليڪ ميلنگ چٽي ڪونهي. اسين ان سلسلي ۾ شڪايت ڪريون ته اها ثابت نٿا ڪري سگهون.” ٽوبي چيو.
“هائو! منهنجا هي ٻئي ساٿي سرڪاري طور تي احتجاج ڪرڻ جي پوزيشن ۾ نه آهن. ان ڪري ذاتي طور تي اوهان سان احتجاج ڪري رهيا آهن. پهرين ته هي ڊنل هئا، هنن جي خيال ۾ اوهين به ان راند ۾ شريڪ ٿي سگهو ٿا. پر سينٽر پال هلرڊ مونکي اوهانجي باري ۾ يقين ڏياريو هو. منهنجي پڪ ڏيارڻ تي هن کي ايتري همت ٿي آهي.”
ڪرسٽوفر پاڪيٽ مان سگريٽ ڪڍيو، هن جا هٿ ڏڪي رهيا هئا. کيس ان ڳالهه تي ڪابه مٺيان نه لڳي. ان ڏينهن هڪ ٻئي جي پويان ڪيترن ئي ذهني جهٽڪن سان واسطو پيو هئس. هن سگريٽ دکايو ۽ چيو. “آئون اهو سمجهي نه پيو سگهان ته منهنجي بي خبريءَ ۾ منهنجي کاتي ۾ ڇا پيو ٿئي.”
هن ڀيري، بارڪ وراڻيو، “آئون اوهانکي تفصيل ٻڌايان ٿو مسٽر ڪولنس! ڪنهن زماني ۾ آئون شراب جو عادي رهيو هئس. پوءِ سيني ٽوريم ۾ ان عادت کان جند ڇڏائڻ جي لاءِ داخل ٿيو هئس. اها اٺ سال اڳ جي ڳالهه آهي جتان آئون چاڪ چڱو ڀلو ٿي نڪتس ۽ اڄ سوڌي ان لعنت کان محفوظ آهيان. اها ڳالهه منهنجي گهر واريءَ کانسواءِ ٻيو ڪنهن کي خبر ڪونهي. هڪ هفتو اڳ نيوٽن ۽ بارڪ هل نالي ٻه ايف بي آئي جا ايجنٽ سڪرامنٽو ۾، منهنجي آفيس ۾ آيا، هنن هڪ انڪوائري جي سلسلي ۾ مون کان مدد گهري، هنن چٽو ڪيو ته اهو هڪ ڏکيو ڪيس آهي. 35هين ترميم جي منظوري کانپوءِ ته ان قسم جي جاچ ۾ سهولت ٿي پوندي. پر في الحال کين وک وک سنڀالي کڻڻي پئي پوي. هنن سيني ٽوريم جو حوالو ڏيئي ٻڌايو ته هو ڪيلفورنيا اسيمبلي جي هڪ ميمبر جي باري ۾ جاچ پيا ڪن. جيڪو ڪنهن زماني ۾ شراب جو عادي رهيو هو. هنن مون کان سيني ٽوريم جي پروپرائيٽر جي باري ۾ سوال پڇيا.” بارڪر بي يقينيءَ مان ناڪار ۾ ڪنڌ ڌوڻيندي چيو. “هنن مونکي فقط ٻڌائڻ ٿي چاهيو ته اسيمبلي ميمبر جي عزت هاڻ هنن جي رحم ۽ ڪرم تي آهي. منهنجو راز هنن جي هٿن ۾ هو. سچ پڇو ته منهنجي طبيعت بگڙڻ لڳي هئي.”
طبيعت ته ڪرسٽوفر جي به بگڙي رهي هئي، “اوهان انهن کي ڪهڙو جواب ڏنو!؟”
“آئون ڇاٿي چئي سگهيس. مون مڃيو ته آئون ئي مذڪوره سيني ٽوريم ۾ رهي چڪو آهيان. آئون ان فرضي ڪيس ۾ هر ممڪن طريقي سان هنن جو هٿ ونڊائيندو رهيس. مون کانئن پڇيو ته ڇا هو پنهنجي معلومات کي راز ۾ رکندا. هنن وراڻيو، ان سلسلي ۾ اسانجي ڊائريڪٽر سان ڳالهايو، ڇو ته اوهانکي شاهديءَ جي سلسلي ۾ عدالت ۾ به گهرائي سگهجي ٿو. پوءِ هو هليا ويا. مون ڊائريڪٽر ٿامسن سان فون تي ڳالهايو. هن فقط ايترو چيو ته 35هين ترميم ملڪ ۽ قوم جي حق ۾ سٺي آهي، ايئن پيغام مڪمل ٿي ويو. هاڻ آئون ڪنهن جي اڳيان دانهيان.”
“هاڻ اوهين ڇا ڪندا؟”
“آئون وڏي جدو جهد کانپوءِ هن هنڌ تي پهتو آهيان. آئون جنهن تڪ مان چونڊيو ويو آهيان. اتي شرابي نمائندي کي سٺي نظر سان نٿو ڏٺو وڃي. آئون ڇا ٿو ڪري سگهان. 35هين ترميم جي حق ۾ ئي ووٽ ڏيندس.”
“اوهانکي يقين آهي ته اها انڪوائري هٿ ٺوڪي هئي، اصل مقصد فقط اوهانکي ڊيڄارڻ هو.”
“منهنجي جاءِ تي پاڻ کي رکي ڏسو ۽ پوءِ ڪو فيصلو ڪريو،. آئون ڪو به خطرو کڻڻ جي پوزيشن ۾ نه آهيان.”
“منهنجو به اهوئي حال آهي.” ٽوبيءَ چيو.
“يعني! اوهان سان به اهو ئي ڪجهه ٿيو آهي.” ڪرسٽوفر پڇيو.
“لڳ ڀڳ اهڙو ئي !” ٽوبي وراڻيو، “فرق رڳو ايترو آهي ته هون مون وٽ نه آيا، پر منهنجي گرل فرينڊ سان مليا. آئون اهل ۽ عيال وارو آهيان ۽ بظاهر پرسڪون گهرو زندگي گذاري رهيو آهيان. پر حقيقت اها آهي ته زال سان منهنجا اختلاف ڪافي پراڻا آهن. فقط ٻارڙن جي ڪري اسان ڌار ٿيڻ کان پاسو ڪيو آهي. ان جا فائدا به آهن. منهنجي ڪري منهنجي زال کي سوشل لائف ملي رهي آهي ۽ اسڪينڊل نه بنجڻ جي ڪري منهنجو ڪيريئر محفوظ هو. ان سڄي عرصي ۾ منهنجا هڪ عورت سان لاڳاپا رهيا. مون کيس ڌار فليٽ به وٺي ڏنو هو. گذريل هفتي ايف بي آئي جا ٻه ايجنٽ ان فليٽ تي منهنجي گرل فرينڊ سان ملڻ جي لاءِ پهچي ويا. هوءَ ڊڄي پئي، پر هنن جي ساڻس رويو شريفاڻو هو. ڪجهه دير ته هو هتان هتان جو ڳالهيون ڪندا رهيا. هنن 35هين ترميم جي سلسلي ۾ به هن سان خيالن جي ڏي وٺ ڪئي. پوءِ هوريان هوريان هنن رخ بدلايو. هتي اهو به ٻڌائي ڇڏيان ته ڪجهه وقت اڳ آئون سرڪاري ٺيڪن بابت هڪ ڪميٽي ۾ هئس. ايف بي آئي وارن منهنجي گرل فرينڊ کي چيو ته هو ڪيمٽي جي هڪ ميمبر جي خلاف جاچ ڪري رهيا آهن. هنن کائنس پڇيو ته ڇا آئون سرڪاري ٺيڪن بابت ساڻس ڪا ڳالهه ٻولهه ته نه ڪندو هئس. هن جو جواب ناڪار ۾ هو. بلڪه منهنجي گرل فرينڊ کين چيو هو ته هوءَ مونکي چڱي طرح سڃاڻي نه نٿي. پر هو اسان جي لاڳاپن جي تفصيلن کان مڪمل واقف هئا. هنن وڃڻ مهل دڙڪو ڏنو ته منهنجي گرل فرينڊ کي حلفيه بيان جي سلسلي ۾ عدالت ۾ به گهرائي سگهجي ٿو.”
ڪرسٽوفر هڪ ڊگهو ساهه کنيو ۽ چيو. “مونکي يقين نه پيو اچي!”
“پر مونکي يقين آهي.” ٽوبيءَ چيو. “پر آئون اهو ثابت نٿو ڪري سگهان ته اهو سڀ ڪجهه سوچيل سمجهيل رٿا تحت مونکي جهڪائڻ جي لاءِ ڪيو ويو آهي. پر پنهنجي زال ۽ گرل فرينڊ، ٻنهي کي تحفظ ڏيڻ منهنجي ذميداري آهي. مونکي پنهنجي ڪيرئر جو به خيال رکڻو آهي. تنهن ڪري مون ترميم جي حق ۾ ووٽ ڏيڻ جو فيصلو ڪيو آهي. مونکي ان ترميم کان نفرت آهي. پر ايوان ۾ آئون وڏي واڪي ان جي حمايت جو اعلان ڪندس.... اوهين منهنجي ڳالهه سمجهو پيا نه مسٽر ڪولنس؟”
ڪرسٽوفر ڪولنس ششدر ٿيو ويٺو هو، کيس پنهنجي طبيعت خراب ٿيندي محسوس ٿي. “ڇا اسيمبليءَ جي ٻين ميمبرن سان به ايئن ٿيو آهي؟” هن پڇيو.
“مونکي خبر ڪونهي،. نجي نوعيت جي معاملن ۾ ڪير به هڪ ٻئي سان نه ٿو ڳالهائي؟” ٽوبيءَ چيو.
ڪرسٽوفر اولن ڪيف ڏانهن ڌيان ڌريو. “۽ تنهنجي پوزيشن ڪهڙي آهي.”
“مون وٽ ڪير به نه آيو آهي، کيس خبر آهي ته آئون ڪنهن به قسم جو دٻاءُ قبول نه ڪندس. هو مونکي بليڪ ميل نٿا ڪري سگهن.” اولن ڪيف چيو. “ ۽ اهي جن ماڻهن جو اوهين ذڪر پيا ڪريو، اهي ڪير آهن!؟”
“مونکي خبر ڪونهي.”
“مونکي به خبر ڪونهي. بس ايترو چئي سگهان ٿو ته منهنجي آفيس ان معاملي ۾ ملوث ڪونهي.” ڪرسٽوفر وراڻيو. “جيڪڏهن اها مهم ايڏي وڏي پئماني تي هلائي پئي وڃي ته ان جي پويان آمريڪي صدر کان وٺي ايف بي آءِ جي ڊائريڪٽر تائين، ڪير به ٿي سگهي ٿو.”
“اوهين ان سلسلي ۾ ڪجهه ڪري سگهو ٿا.” اولن ڪيف پڇيو.
ڪرسٽوفر اٿي کڙو ٿيو، “يقين سان ڪجهه چئي نٿو سگهان، اصل ۾ پاڻ وٽ نه ته بليڪ ميلنگ جا ڪي ثبوت آهن ۽ نه ئي وري انگن اکرن ۾ گڙ ٻڙ جو ڪو ثبوت. ٿي سگهي ٿو ته واسطيدار انڪوائريون حقيقي هجن.”
“اوهين انهيءَ جو فيصلو ڪيئن ڪندا؟”
“جاچ ڪرڻ کان پوءِ.” ڪرسٽوفر وراڻيو.
•
ڪرسٽوفر هيٺ پهتو ته جوش جو پيغام هن جي اوسيئڙي ۾ هو. جوش لکيو هئس ته اسان گذريل هڪ سال جون اخبارون جانچيون آهن، نيول ڍنڍ پراجيڪٽ جي باري ۾ اڄ سوڌي ڪابه خبر نه ڇپي آهي. هاڻ اوهانجو ڪهڙو خيال آهي. پني جو چوٿائي پڙهي ڪرسٽوفر کي ياد آيو ته هن پنهنجي پٽ سان ان پراجيڪٽ بابت تصديق ڪرڻ جي لاءِ واعدو ڪيو هو. پر هتي ته رڳو مسئلا ئي مسئلا هئا،. نيول ڍنڍ جو پراجيڪٽ، ڏوهن جا ڪوڙا انگ اکر ۽ هاڻ ايف بي آئي جي بليڪ ميلنگ، آر دستاويز جو حصول، کيس هر ڪم ترتيب سان ڪرڻو هو.
هن ويجهي ٽيليفون بوٿ تان ڊپٽي اٽارني جنرل ايڊشيروڊ جو نمبر ملايو. کيس خبر هئي ته هو ايڊ جي ننڊ خراب ڪري رهيو آهي. ورجينا ۾ ان مهل صبح جا ٽي ٿي رهيا هوندا.
ٻي پاسي کان ننڊ ۾ ٻڏل آواز آيو. “ڪير آهي ڀائو، سوري!”
رانگ نمبر، لهجي ۾ بيزاري هئي.
“رانگ نمبر ڪونهي آئون ڪرس پيو ڳالهايان. فون متان رکين. مونکي ڪجهه معلومات گهربل آهي. صبح ٿيڻ کان اڳ توکي اهو ڪم ڪرڻو آهي. پينسل کڻ!” پوءِ هن ايڊ کي نيول ڍنڍ جي نيول پراجيڪٽ جي باري ۾ تفصيل سان ٻڌايو، جيڪو اتر ڪيليفورنيا ۾ تياري هيٺ هو. ان جي باري ۾ جيڪا معلومات گڏ ڪري سگهين، سا گڏ ڪر.” هن چيس، “آئون سوا ٻارنهن بجي تائين انتظار ڪندس، هاڻ سمهي پئو.”
بوٿ مان ٻاهر اچي هو باڊي گارڊ سان گڏ پنهنجي بنگلي ۾ آيو. باڊي گارڊ کان موڪلائي هو اندر گهڙيو، ٿڪاوٽ سبب سنڌ سنڌ ۾ سور هئس، اسيمبلي جي ٽن ميمبرن سان ملاقات هن جي ذهن تي ڌار بار بڻجي پئي هئي. هو انهن ڳالهين تي ويچار ڪندو رهيو. اهو ممڪن نه ته هو، جو هنن ڪهاڻيون گهڙي ٻڌايون هجن. انهن سان کيس ڪو فائدو پهچي نه ٿي سگهيو. پر بهرحال ڪو ثبوت نه هو.
هن ڪپڙا لاٿا ۽ ڪمري جو بلب کولڻ کانسواءِ ئي باٿ روم ۾ هليو ويو. لائٽ کولي هو وهنجيو. آرسيءَ ۾ پنهنجي چهري جو عڪس ڏسي کيس ڪابه حيرت نه ٿي. ڪپڙا پائڻ جي لاءِ مڙيو ته حيران ٿي ويو. ٽنگڻي تان هن جا رات وارا ڪپڙا غائب هئا. هن سوچيو ٿي سگهي ٿو نوڪرياڻي رات جو پائڻ وارا ڪپڙا بستري تي رکي ڇڏيا هجن. باٿ روم جي بتي بند ڪري هو ٻاهر نڪتو ۽ هٿوراڙيون ڏيندو استري طرف وڌيو. ٻاهرين بيٺڪ جي بند دروازي مان روشنيءَ جي ليڪ ڪمري ۾ اچي رهي آهي. ان جي هلڪي روشنيءَ ۾ کيس پنهنجا ڪپڙا هنڌ تي پيل نظر آيا. هن جي تابيءَ مان هٿ ڪپڙن ڏانهن وڌايو هن جلدي ڪپڙا پائي سمهڻ ٿي چاهيو. اوچتو هڪ نرم هٿ هن جي جسم کي ڇهيو. هن کان هلڪي رڙ نڪري وئي. دل ڄڻ ڌڙڪڻ لڳيس. “ڪير آهي...... “ڪ.... ڪ ڪير آهي؟” هن گهٻرائيندي پڇيو.
“آئون آهيان منهنجا مٺا!” هڪ زناني آواز چيو، “بستري تي هليو اچ نه!”
هن ڀٽڪندڙ زناني هٿ کي پاسي جهٽڪيو ۽ بي تابيءَ کان سوئچ ڳولهڻ لڳو. نيٺ هيڊ ليمپ روشن ٿي ويو. هلڪي روشنيءَ ۾ هو سچ پچ ته ان ڇوڪريءَ کي ڏسي حيران ٿي ويو.
“منهنجو نالو ڪيٽي آهي. مون سمجهيوته تون واپس ئي نه ايندين.” ڇوريءَ وڏي ناز مان چيو.
“ڪير آهين، آئون توکي ته نٿو سڃاڻان.” ڪرسٽوفر سخت لجهي ۾ چيو.
“بنگلي جو نمبر ته صحيح آهي...... مونکي ٻڌايو ويو هو ته هتي مسٽر ڪولنس ملندو.”
ڪرسٽوفر چڪرائجي ويو، گويا ڳالهه غلط فهمي جي نه هئي. “اهو ڪهڙو مذاق آهي.” توکي هتي اچڻ جي لاءِ ڪنهن چيو. هن سخت لهجي ۾ چيو.
“آئون تنهنجي دوست جو تحفو آهيان.” ڇوڪري نخرا ڪندي چيو.
“ڪهڙو دوست!؟”
“اهو ته تون ئي ٻڌائي هن مونکي پنهنجو نالو نه ٻڌايو آهي. ادائيگي روڪڙي ٿي آهي. هن مونکي چيو ته هو توکي سرپرائيز ڏيڻ ٿو چاهي. هاڻ اچ به کڻي.”
تون هينئر ئي ........ڀڄ هتان ........ نڪر ٻاهر. آئون اهڙو واهيات مذاق سهڻ جو عادي نه آهيان.” ڪرسٽوفر رڙ ڪري چيو ۽ ڇوڪريءَ کي دروزاي ڏانهن ڌڪڻ لڳو.
“مون سان اڳ ڪنهن به ڪنهن ائين نه ڪيو آهي.” ڇوڪري روئڻهارڪي ٿي ويئي.
“پر آئون ڪريان پيو تنهنجي چڱائي ان ۾ ئي آهي ته شرافت سان هتان نڪري وڃ!”
ڇوڪريءَ مزاحمت نه پي ڪئي. پر هن چپن تي جبري مرڪ آڻيندي چيو. “تنهنجي دوست چيو هو ته پهرين تنهنجو اهو ئي رد عمل هوندو پر ڪجهه گهڙين کانپوءِ راضي ٿي ويندين.”
ڪرسٽوفر صفا سڙي ويو. “هرگز راضي نه ٿيندس. تون نڪر هتان.”
هو ڇوڪريءَ کي ڌڪيندو، ٻاهرين بيٺڪ تائين آيو. پوءِ ٻاهرين دروازي تي پهچي هن معذرت ڪئي. “اها غلط فهمي هئي، جنهن جو افسوس اٿم.”
“منهنجو ڪو به نقصان نه ٿيو آهي. پر منهنجو خيال آهي ته تون رڳو نالي ۾ مرد آهين.” ڇوڪريءَ کيس تاءَ ڏيارڻ جي ڪوشش ڪئي.
ڪرسٽوفر خاموشيءَ سان دروازو کوليو. ڇوڪري ٻاهر نڪتي. ڪرسٽوفر کي اوچتو ڀت وٽ هڪ چر پر ڪندڙ پاڇو نظر آيو. ٻي گهڙي هن پاڇي جي هٿ ۾ ڪئميرا ڏٺي. ڪرسٽوفر تيزيءَ سان پٽ تي ويهي رهيو. ان گهڙيءَ فليش لڳي. ڪرسٽوفر ڪئميرا جي رينج کان ٻاهر هو. پوءِ هن دروازو بند ڪري ڪنڊي ڏني. هو بيڊ روم ۾ واپس آيو ته هن جا هٿ ڏڪي رهيا هئا.
هو حيران ۽ پريشان سوچي رهيو هو ته ڪهڙو نه عجيب ڏينهن هو ۽ ان ڏينهن جي پڄاڻي ڪيڏي نه عجيب انداز سان ٿي هئي. کيس احساس ٿيو ته ڪجهه گهڙيون اڳ جيڪو ڪجهه ٿيو هو، اهو ڪو دوستاڻو مذاق نه هو. اهو ته سوچيل سمجهيل منصوبو هو. کيس مزاج جي ابتڙ ڳالهين تي ٺاهه ڪرڻ تي مجبور ڪرڻ جي ڪوشش هئي. سوال اهو هو ته ڪوشش ڪرڻ وارو ڪير هو؟ ترميم جو خالق؟ پر هو ائين ڇو پيو ڪري. جڏهن ته هو سندن ساٿاري هو. ترميم جا مخالف اها حرڪت ڪري نٿا سگهن ۽ نه ئي وري انهيءَ مان کين ڪو فائدو رسڻ جو امڪان هو. پوءِ چڪر ڪهڙو هو؟.
ان ذهني انتشار جي باوجود به هو هنڌ تي ليٽڻ شرط سمهي پيو، سڄي ڏينهن جي ٿڪاوٽ جو هئي.
•